Η μεθόδευση με απλά λόγια. Δείτε τις αποδείξεις του σχεδίου εκποίησης της Ελλάδας στις δύο φάσεις.

Η μεθόδευση με απλά λόγια. Δείτε τις αποδείξεις του σχεδίου εκποίησης της Ελλάδας στις δύο φάσεις.

Posted by olympiada στο Νοεμβρίου 30, 2010

Η πρώτη φάση, η αποτυχημένη απόπειρα του χειμώνα του 2008 και η δεύτερη φάση, η μεθόδευση βήμα προς βήμα της νέας κυβέρνησης. Με απλές εξηγήσεις πάνω στα οικονομικά σχεδιαγράμματα και βέβαια η αποκάλυψη – αρκετό καιρό πριν – ότι το ΔΝΤ δεν θα έφευγε το 2013. Η χθεσινή εξέλιξη δηλαδή.

Διαβάστε επίσης: Ολική αποδόμηση των δημοσίων επενδύσεων. Έρμαιο δανεισμού η Ελληνική οικονομία. 26/1/2009

και οπωσδήποτε: Κίνα: Οργή και ανησυχία για την Ελλάδα (17/12/2008, όταν οι Κινέζοι ονόμαζαν τις ταραχές ως “δολιοφθορά του ΔΝΤ!)

Δείτε την ανάλυση του οικονομικού αναλυτή Πάνου Παναγιώτου:

http://videos.videopress.com/K6gdJjuF/201011070016325148_std.mp4

 

Η μεθόδευση με απλά λόγια. Δείτε τις αποδείξεις του σχεδίου εκποίησης της Ελλάδας στις δύο φάσεις.

Posted by olympiada στο Νοεμβρίου 30, 2010

Η πρώτη φάση, η αποτυχημένη απόπειρα του χειμώνα του 2008 και η δεύτερη φάση, η μεθόδευση βήμα προς βήμα της νέας κυβέρνησης. Με απλές εξηγήσεις πάνω στα οικονομικά σχεδιαγράμματα και βέβαια η αποκάλυψη – αρκετό καιρό πριν – ότι το ΔΝΤ δεν θα έφευγε το 2013. Η χθεσινή εξέλιξη δηλαδή.

Διαβάστε επίσης: Ολική αποδόμηση των δημοσίων επενδύσεων. Έρμαιο δανεισμού η Ελληνική οικονομία. 26/1/2009

και οπωσδήποτε: Κίνα: Οργή και ανησυχία για την Ελλάδα (17/12/2008, όταν οι Κινέζοι ονόμαζαν τις ταραχές ως “δολιοφθορά του ΔΝΤ!)

Δείτε την ανάλυση του οικονομικού αναλυτή Πάνου Παναγιώτου:

http://videos.videopress.com/K6gdJjuF/201011070016325148_std.mp4

Δημοσιεύθηκε στο ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΠΟΙΟ ΣΟΒΑΡΗ Η ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ!

Posted by olympiada στο Νοεμβρίου 30, 2010

Του Νίκου Καρά

Πιο σοβαρό πρόβλημα από την κρίση χρέους που έχουμε , είναι η ραγδαία πολιτιστική μας υποβάθμιση! Ένα πρόβλημα που κανείς  δεν ασχολείται σοβαρά , εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων . Γιατί όμως φτάσαμε έως εδώ; Θα προσπαθήσω να εκφράσω μερικές προσωπικές απόψεις διότι γι αυτό το θέμα μπορεί να γραφτούν βιβλία! Θα αρχίσω με την παιδεία μας!   Η έλλειψη παιδείας όσο περνάει ο καιρός γίνεται ορατή δια  γυμνού οφθαλμού! Οι κυβερνήσεις για προσωπικά οφέλη έχουν  εφαρμόσει πλήθος εκπαιδευτικών αλλαγών και το μόνο που κατάφεραν ήταν η ραγδαία υποβάθμιση της!  Οι αξίες ποδοπατήθηκαν , στην θέση τους  προωθήθηκαν  ψεύτικα είδωλα και καταστάσεις! Και έχουμε φτάσει ,στην σημερινή εποχή που έχει τοποθετεί πάνω από όλα , το χρήμα. Ενώ αξίες , όπως ,για τον θεό, αρετή ,πατρίδα , έχουν παραμερισθεί στο βωμό των αγορών! Έτσι σίγα σίγα  η ανθρωπιστική πλευρά της παιδεία παραμερίζεται  και στη θέση της προβάλλεται ένα  μοντέλο  υλιστικό   που έχει  σκοπό στην συνείδηση του λαού οι πνευματικοί άνθρωπου να υποβαθμίζονται ραγδαία! Όλα αυτά έχουν ένα και απώτερο  σκοπό. Να γίνει ο λαός σκλάβος. Διότι λαός χωρίς πολιτιστική κουλτούρα εύκολα οδηγείται στην σκλαβιά! Επίσης μόνο  τυχαίο δεν είναι ότι η υποβάθμιση των  σημερινών πανεπιστημίων και του ότι παράγουν. Πιο πολύ στο πνευματικό επίπεδο και μετά  επαγγελματικό.   Μεγάλο ρόλο σε αυτή την κατάσταση έχουν και τα ΜΜΕ. Είναι αυτά που προβάλουν , γελοίες εκπομπές ,ταινίες ασύλληπτης βίας, ψεύτικα είδωλα και γενικά σερβίρουν ελαφριά θεματολόγια  με σκοπό  συνδράμουν    στην υποβάθμιση  της πολιτιστικής μας παιδείας. Είναι τυχαίο ότι εκπομπές με πνευματικό περιεχόμενο απουσιάζουν συστηματικά;  Θέματα με την αρχαία Ελλάδα , συγγραφείς, ποιητές και γενικότερα  θέματα από την ιστορία μας δεν προβάλλονται; Πολλά μπορούν να γραφούν για το τεράστιο αυτό θέμα. Ένα είναι γεγονός. Η πολιτιστική υποβάθμιση γίνεται συνειδητά και με σχέδιο ώστε να υλοποιηθεί ηρήση  του ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ. Χτύπα τον ‘Έλληνα εκεί  που πονάει! Στις αξίες του!     Υ.Γ.  Η  χώρα μας   μπορεί να παίξει σπουδαίο ρόλο! Αρκεί να μην αποκοπεί από τον παρελθόν της . Η είσοδος στο μηχανισμό στήριξης είναι για να πληρωθούν  μόνο οι τοκογλύφοι η κάτι άλλο; Δηλαδή να πετύχουν με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια;

Δημοσιεύθηκε στο ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

 

ΛΕΩΝΙΔΑΣ -«Ώ ξειν’, αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»

• ΛΕΩΝΙΔΑΣ –

Πιο χαρακτηριστική για να εκφράσει τη στάση των Σπαρτιατών απέναντι στον πόλεμο είναι η φράση που έλεγε η Σπαρτιάτισσα μητέρα στο γιο της που πήγαινε στον πόλεμο, «ή ταν ή επί τας». Η μητέρα αποχαιρετούσε το γιο της θυμίζοντας του πως το καθήκον του ήταν να πολεμήσει με θάρρος για την πατρίδα του, τιμώντας τα όπλα του και αν χρειαστεί να πεθάνει γι` αυτήν. Αυτή η πασίγνωστη φράση κρύβει τη νοοτροπία ενός λαού που πέρασε στην Ιστορία ως παράδειγμα της έντιμης, λιτής και γεμάτης αξιοπρέπεια και αυτοθυσία ζωής. Αυτά είναι τα ιδανικά που εξυμνεί και ο Λεωνίδας μ’ αυτήν την πράξη αυταπάρνησης. Αν μη τι άλλο ο Λεωνίδας ως βασιλιάς ενός τέτοιου λαού θα έπρεπε να δώσει πρώτος το παράδειγμα. «Ώ ξειν’, αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»

Για κάθε Έλληνα αναγράφεται στην ψυχή.

Το Ελληνικό Έθνος πρέπει να υπάρχει ακόμη και μετά από εκατό δισεκατομμύρια χρόνια. Και αν δεν υπάρχει, θα είναι λάθος δικό μου. Το Ελληνικό Έθνος πρέπει να ταυτιστεί με την Αιωνιότητα.

Η Ελλάδα Σήμερα

Στην σύγχρονη Ελλάδα ο όρος δημοκρατία έχει καταστεί κενός περιεχομένου, σημαίνει απλώς ότι κυβερνά η πλειοψηφία. Τί πολιτικούς στόχους έχει η πλειοψηφία, πώς κατασκευάζεται η συναίνεση μίας πλειοψηφίας, ποιάς εθνικότητος άτομα αποτελούν την πλειοψηφία, είναι ζητήματα που δεν αφορούν τους δημοκράτες στην σύγχρονη Ελλάδα.

Ρήγας Φεραίος Βελεστινλής

Οταν η διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρή τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του.

Η ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ …

Posted on Νοεμβρίου 26, 2010 by Yiannis Aeras

Α. Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΟΙ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΚΑΙ Η ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ

Στον καπιταλισμό η κίνηση του χρήματος και η εκμετάλλευση των συναλλαγματικών ισορροπιών ενταγμένη στην λογική του κέρδους κατέχει μία ιδιαίτερη, μια ξεχωριστή και κορυφαία θέση. Η εκμετάλλευση των κεφαλαίων είναι βασική, κεντρική αρχή του…..
καπιταλισμού. Στην επικράτηση και λειτουργία του καπιταλισμού οι «συναλλαγματικές ισορροπίες» αποτέλεσαν και αποτελούν ένα πραγματικό πεδίο πολέμου, αφού μυθώδη χρηματικά ποσά αλλάζουν καθημερινά αξίες και χώρες ολόκληρες δέχονται συναλλαγματικές «επιθέσεις», απαξιώνονται ή ενισχύουν την θέση τους.

Μετά το “new deal” η κίνηση του χρήματος εντάθηκε. Καθώς εγκαταλείφθηκε ο «κανόνας του χρυσού», που προέβλεψε την υποχρεωτική κάλυψη με αποθεματικά χρυσού, του εκδιδόμενου από κάθε κράτος χρήματος, το χρήμα εκδόθηκε και κυκλοφόρησε ελεύθερα για να αναθερμάνει τις σε ύφεση καπιταλιστικές οικονομίες της εποχής. Αυτή ήταν μία ουσιαστική συμβολή του Κέϋνς στην συνέχιση της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς αυτός ήταν ο εκφραστής της «λύσης» αυτής.

Όπως είναι ευνόητο η ελεύθερη έκδοση και κυκλοφορία χρήματος από τα κράτη δημιούργησε νέα δεδομένα και για πολλούς ήταν μία από τις σκοτεινές αιτίες του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Είναι αυτονόητο ότι η σημασία της έκδοσης και κίνησης χρήματος και οι στρατηγικές της διαδραμάτισαν και διαδραματίζουν ένα τεράστιο ρόλο στο καπιταλιστικό απάνθρωπο συστημικό φρενοκομείο και αποδέκτες αυτής της αθλιότητας είναι απλοί άνθρωποι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.

Με το χρήμα να εκδίδεται και να κυκλοφορεί ελεύθερα οι δυνατότητες «παιχνιδιών», μοχλεύσεων, πιέσεων και σκοπιμοτήτων πολλαπλασιάστηκαν γεωμετρικά και απίθανα σενάρια πλέκονται στα σκοτεινά υπόγεια των μεγάλων τραπεζών του πλανήτη για να υλοποιηθούν τέτοια σχέδια. Ο πολλαπλασιασμός της κυκλοφορίας του χρήματος και οι πρακτικές που τον συνοδεύουν, αντίστοιχες με τις πολλαπλασιαστικές παραγωγικές επιδιώξεις του καπιταλισμού, δημιούργησαν νέα δεδομένα, νέους κανόνες στους οποίους την πρωτοβουλία κίνησης και υλοποίησης έχουν οι ισχυροί του πλανήτη.

Β. ΤΑ ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΤΗΣ «ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ» & ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ

Οι ίδιοι «κανόνες» το μόνο που δεν ευνοούν είναι η «σταθερότητα», καθώς είναι κανόνες συνεχών αλλαγών δεδομένων και εξακολουθητικών μετακινήσεων (ποσοτικών, κατευθύνσεων, προορισμών κ.α.). Στο παιχνίδι αυτό, όποιος μένει σταθερός, ακίνητος και αμετακίνητος, όποιος δηλώνει τους κανόνες που ακολουθεί, αποτελεί εύκολο στόχο για τους αντιπάλους του και εύκολο θύμα επιθέσεων.

Το Ευρώ στην προ δεκαετίας δημιουργία του στοιχημάτισε στην σταθερότητα. Στην σταθερή ποσότητα, στην σταθερή αξία. Ηλθε να λειτουργήσει ως ο «κανόνας του χρυσού» και λειτούργησε ανταγωνιστικά ως εναλλακτικό νόμισμα αναφοράς και ισοτιμιακός ρυθμιστής και παράγοντας, απέναντι στο αμερικανικό δολάριο. Προσόν του «η σταθερότητα», μια σταθερότητα η οποία χτίστηκε πάνω στις δεσμεύσεις των κρατών που το εκδίδουν για τις πολιτικές τους και τους ισολογισμούς τους, αλλά και πάνω στις δεσμεύσεις για έλεγχο και περιορισμό της έκδοσής του.

Όπως αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς, η πολιτική αυτή σε ένα καπιταλιστικό σύστημα που συνεχώς αυξάνει τις παραγωγές, τις αξίες και τους αριθμούς του, μοιάζει με την τακτική γέρου αριστοκράτη γαιοκτήμονα που ζει στον αρχαίο πύργο του και υποστηρίζει τα ιδιοκτησιακά του δικαιώματα και τις «παραδοσιακές» αξίες, ενώ όλα γύρω του τρέχουν με την ταχύτητα του φωτός. Η βαθειά συντηρητική Ευρώπη ζώντας με αυτές τις «παραδόσεις» και με την «αριστοκρατική αντίληψη» δεν άργησε να πέσει θύμα της κινητικότητας.

Πρώτα από όλα, οι περιορισμοί στην έκδοση νομίμσματος, μέσα σε ένα περιβάλλον που πραγματικά ή εικονικά αυξάνει τις αξίες και τις ποσότητες των αγαθών, σημαίνουν ταυτόχρονα και περιορισμό της «μετοχικής» συμμετοχής στον πλανήτη, αλλά και των δυνατοτήτων κίνησης της οικονομίας του καπιταλισμού, των δυνατοτήτων να ακολουθηθούν οι ρυθμοί των άλλων.

Οι σφιχτοί προϋπολογισμοί, σημαίνουν μικρότερη κυκλοφορία χρήματος και εκτός από παγίωση του «status quo» μεταξύ των κρατών (οι ισχυροί δεν μπορούν να υπερκεραστούν από ανερχόμενους εντός της Ευρωζώνης), ήλθαν να σημάνουν την έλλειψη χρήματος, την ανάγκη ακριβού δανεισμού από τραπεζίτες και την παραγωγική υστέρηση για τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης (αφού ήταν αναλογικά δυσεύρετα με τον ανταγωνισμό τα κεφάλαια κίνησης).

Μέσα στην «δεκαετία του Ευρώ» η Ευρώπη έχασε πάνω από 40% της συνολικής παραγωγικής της δυνατότητας, ενώ αναπτύχθηκε μία κουλτούρα «τραπεζίτη» σε μεγάλο τμήμα των ευρωπαϊκών λαών, μια κουλτούρα που έχει ως περιεχόμενό της, την βίωση μέσω της εκμετάλλευσης του χρήματος και γεννά μια οκνή ψευδή μακαριότητα.

Πρωτεργάτες των τακτικών αυτών ήταν οι Γερμανοί και κοντά τους οι Γάλλοι, δύο οικονομίες με παραγωγική υπόσταση, που πίστεψαν ότι με τον τρόπο αυτό μπορούν να καταστρέψουν πρώτα, να απαξιώσουν και στην συνέχεια να αγοράσουν φτηνά τους εταίρους τους στην Ε.Ε., ελέγχοντας την ροή χρημάτων και συσσωρεύοντας ευρωσυνάλλαγμα από τις ενδοευρωπαϊκές συναλλαγές. Δυστυχώς για όλους το ίδιο πιστεύουν μέχρι σήμερα.

Το Ευρώ, παραφουσκωμένο από την έλλειψη παραγωγής, σταθερό και δυσκίνητο, νόμισμα μιας γραφειοκρατικής αριστοκρατίας, αποτέλεσε τον εύκολο στόχο στο παιχνίδι του συναλλάγματος, στο παιχνίδι του χρήματος. Οι στενοκέφαλες μονεταριστικές αντιλήψεις του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου με πολιτικές όχι μόνο χωρίς καμία φαντασία, αλλά και με σταθερούς προδεδομένους κανόνες και οι φανεροί στόχοι των Γερμανών για την δημιουργία μιας νέας Γερμανικής Αυτοκρατορίας σε όλη την Ευρώπη, ήταν εύκολο να προβλεφθούν ακόμα και από παιδάκια, πόσο μάλλον από καλά πληροφορημένους ανταγωνιστές, που και γνώριζαν πως θα κινηθεί η Ευρώπη και το πλεονέκτημα σχεδιασμού είχαν.

Όταν η κρίση ξεκίνησε με την στημένη ιστορία της “Lehman Brothers” , γράψαμε κάποιοι για το που αποσκοπούσε και κρούσαμε τον κώδωνα του κινδύνου για τους λαούς της Ευρώπης με τις «σταθερές» και «ακλόνητες» πολιτικές που ακολουθούσε η «ευρωπαϊκή ηγεσία». Η Ευρώπη των Γερμανών «πούλησε» σταθερότητα σε ένα περιβάλλον ραγδαία μεταλλασσόμενο και δεν μπόρεσε να εννοήσει τις κινήσεις στην σκακιέρα. Μέλημά της ήταν η στήριξη της σταθερότητας του Ευρώ και όχι η αναγκαία κινητικότητα. Το «σταθερό» και υπερτιμημένο Ευρώ έγινε η ταφόπλακα της Ευρώπης και ακόμα δεν το έχουν αντιληφθεί ή δεν έχουν πλέον τρόπους αξιοπρεπούς αντίδρασης.

Οι Η.Π.Α., με την έκδοση τρισεκατομμυρίων δολαρίων (οι κακές γλώσσες αναφέρουν ότι στην πραγματικότητα είναι πάνω από 14 τρίς) όχι μόνο είχαν και έχουν την πρωτοβουλία «αναθέρμανσης» και χρηματοδότησης της οικονομίας, αλλά έχουν και την πρωτοβουλία εξαγοράς (ας την αποκαλέσουμε σικάτα: «ενίσχυσης») άλλων οικονομιών και προσοδοφόρων εγκαταστάσεων, πάντοτε με ένα σεβαστό ποσοστό τόκου. Μήπως έχει σκεφτεί ο ελληνικός λαός πόσα από τα δισεκατομμύρια δολάρια που αναγκάστηκε να δανειστεί, είναι στην πραγματικότητα απλό βαμβακόχαρτο, χωρίς κανένα πραγματικό αντίκρισμα ; χρήμα της καπιταλιστικής «κινητικότητας»; Στην πραγματικότητα, εάν ένα κράτος έπρεπε να βρίσκεται υπό την επιτήρηση του Δ.Ν.Τ. αυτό θα έπρεπε να είναι οι Η.Π.Α. με το τεράστιο τυπικό δημόσιο χρέος (13,45 τρις δολάρια), όμως κανείς ποτέ δεν τόλμησε να λάβει μέτρα εναντίον των, καθώς ταυτόχρονα θα πληθωριζόταν ή θα αποπληθωριζόταν ο πλανήτης (ήτοι με συνέπειες αντίστοιχες με τις τακτικές που θα επέλεγαν οι Η.Π.Α.). Το δημόσιο χρέος των Η.Π.Α. είναι και μία σαφής απάντηση στους γελοίους οικονομολόγους της δεκάρας που προσκαλούνται και σουλατσάρουν στα Μ.Μ.Ε. και με ύφος 100 καρδιναλίων και σοβαρότητα φιλοσόφου λένε πως για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι υπεύθυνο το δημόσιο χρέος. Εάν ίσχυε αυτό, οι Η.Π.Α. θα έπρεπε να έχουν σβηστεί από τον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη … .

Οι Η.Π.Α. λοιπόν, εκδίδοντας αθρόα τρισεκατομμύρια δολαρίων, έρχονται να «διασώσουν» τις οικονομίες του πλανήτη, να πληθωρίσουν το χρήμα κατά την πάγια τακτική του καπιταλισμού που γεννά χρήμα για να καλύψει τα χρέη και παραγωγή για να δημιουργηθούν «αξίες» που έχουν ανάγκη από την έκδοση χρήματος. Το χρήμα αυτό έρχονται να δανείσουν ξανά στην κουρασμένη Ευρώπη του σταθερού, ακλόνητου και ακίνητου Ευρώ. Θα το δανείσουν με καλό τόκο (δηλ. με μόχθο και εξάρτηση των λαών) και θα ανταλλάξουν παλαιότερα δάνεια με πληθωριστικό χρήμα. Σύντομα η ισοτιμία Ευρώ – δολαρίου θα ανατραπεί από τις «αγορές», ώστε το ποσοστό του τόκου να είναι απειροελάχιστο μπροστά στο κέρδος από τις συναλλαγματικές ανατροπές στις ισοτιμίες.

Οσες οικονομίες δεν στηρίχθηκαν στην παραγωγή, αλλά στηρίχθηκαν στην κυκλοφορία του χρήματος θα πληρώσουν πρώτες το τίμημα. Για όσες στηρίχθηκαν στο «σκληρό» και σταθερό Ευρώ, θα επακολουθήσει η τιμωρία της κατάρρευσης του ιστού που περιέπλεξαν. Οι Η.Π.Α. θα «εξαγοράσουν» τις οικονομίες του Ευρώ με ψεύτικα δολάρια.

Γ. ΕΛΛΑΔΑ

Στο περιβάλλον αυτό η Ελλάδα έχει μόνο ριζοσπαστικές λύσεις και δεν μπορεί να σέρνεται επαιτούσα για δανεικά, από αυτά τα άνευ αντικρίσματος που εκδίδει η F.R.B. .

Η πρώτη και κύρια επιλογή είναι η άμεση έξοδος από την «Ευρωζώνη». Το πάρτυ της καταστροφής και η σφαγή που θα ακολουθήσει δεν πρέπει να μας βρει μέσα στον χώρο αυτό. Η Ελλάδα χρειάζεται παραγωγική ανάπτυξη που οι πολιτικές της σταθερότητας του Ευρώ, της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» και της Γερμανικής επέκτασης δεν μπορούν να της προσφέρουν. Τα αμερικάνικα δανεικά επίσης μπορούν μόνο να εξαγοράσουν την Ελλάδα σε τιμή ευκαιρίας. Ουσιαστικά, σήμερα, η χώρα βρίσκεται σε δημοπρασία για ξένους ενδιαφερόμενους, που περιμένουν να πέσουν και άλλο οι τιμές για να αγοράσουν σε τιμή ευκαιρίας και με ψεύτικο, χωρίς αντίκρισμα χρήμα. Η έξοδος από τον όλεθρο της ευρωζώνης, όσο πιο γρήγορα έλθει τόσο πιο σύντομα θα έχει αποτελέσματα.

Η επανέκδοση χρήματος από το ελληνικό κράτος, όσο οδυνηρή και να είναι για πολλούς από τους έχοντες και κατέχοντες, είναι η μόνη λύση που μπορεί να αναθερμάνει την οικονομία και να δώσει τα απαραίτητα κεφάλαια για να εκκινήσει. Ο πληθωρισμός και οι συναλλαγματικές επιθέσεις είναι δευτερεύον ζήτημα μπροστά στο απόλυτο μηδέν που κοντεύει να αντικρύσει η χώρα. Μια πολιτική εσωτερικής αυτονομίας και αυτάρκειας θα δώσει στην χώρα σύντομα συγκριτικά πλεονεκτήματα. Τέτοιες πολιτικές σχεδιάστηκαν από ομάδες ανθρώπων που δεν ανήκουν στις δήθεν «ελίτ».

Είναι βέβαιο ότι οι σημερινοί πολιτικοί σχηματισμοί είναι κομμάτια του καταστροφικού συστήματος και το υπηρετούν τυφλά και χωρίς δυνατότητες, ούτε καν να εννοήσουν τι σημαίνει Ελλάδα, άρα λύσεις ούτε μπορούν να δώσουν, ούτε καν να τις εννοήσουν.

Εάν σύντομα δεν ξεφύγουμε ως λαός από την μέγγενη της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. και από τα τεράστιας ισχύος παιχνίδια τους, εάν δεν δούμε την απτή πραγματικότητα, δεν θα υπάρχει διαφυγή. Ηδη το 1ο τρίμηνο του νέου έτους θα πρέπει να αποπληρωθούν δάνεια για τα οποία χρειάζεται σχεδόν ένα ακόμα νέο μνημονιακό δάνειο. Είναι ευνόητο ότι τότε η χώρα θα αναγκαστεί να ομολογήσει την αδυναμία της και τότε θα έχει σημάνει η ώρα των δανειστών.

Εικονογράφηση Γ.Α.

ΠΗΓΗ

Ποιά είναι η ιδιοκτήτρια του Ήλιου;;; (!!!)

Posted on Νοεμβρίου 26, 2010 by Yiannis Aeras

TRUELIES:

Oταν η τρέλλα  δεν πάει στα βουνά…. πηγαίνει μέχρι τον ήλιο. Οσοι ενδιαφέρεστε για οικόπεδο – χαμάμ εκεί ξεχάστε το, ο ήλιος πουλήθηκε πρόσφατα και θα πρέπει να πάρετε άδεια απο την Κυρία Ντουράν, η οποία μένει στην πόλη Σαλβατέρα ντε Μίνιο, στην βορειοδυτική Ισπανία.Καλό και ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο!!!!

Μάλιστα, “υπάρχει ένας Αμερικανός που με παρόμοια συμβολαιογραφική πράξη στοχεύει να γίνει… ιδιοκτήτης της Σελήνης.

Δισεκατομμύρια χρόνια μετά από τον σχηματισμό του, η πηγή της ζωής, ο Ήλιος ανήκει πια σε μία Ισπανίδα, η οποία παρουσιάστηκε ενώπιον ενός συμβολαιογράφου για να ανακηρυχθεί ιδιοκτήτρια του άστρου, ανακοίνωσε σήμερα στην ιστοσελίδα της η εφημερίδα ‘La Voz de Galicia’.

“Είμαι ιδιοκτήτρια του Ήλιου, ενός αστεριού φασματικού τύπου G2, που βρίσκεται στο κέντρο του ηλιακού μας συστήματος, σε απόσταση περίπου 149,6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την Γη …” αναφέρει η συμβολαιογραφική πράξη, σύμφωνα με την εφημερίδα.

Η νέα ιδιοκτήτρια του Ήλιου, Άνχελες Ντουράν, εξήγησε στην εφημερίδα ότι υπάρχει μια διεθνής σύμβαση που “απαγορεύει στις χώρες να είναι ιδιοκτήτριες πλανητών”. Η σύμβαση δεν αφορά μεμονωμένα άτομα…

Μάλιστα, “υπάρχει ένας Αμερικανός που με παρόμοια συμβολαιογραφική πράξη στοχεύει να γίνει… ιδιοκτήτης της Σελήνης και σχεδόν όλων των άλλων πλανητών”, ανέφερε η Ισπανίδα στην εφημερίδα.

Η κ. Ντουράν, η οποία μένει στην πόλη Σαλβατέρα ντε Μίνιο, στην βορειοδυτική Ισπανία, σημείωσε ότι έγινε ιδιοκτήτρια του Ήλιου έχοντας την “επικαρπία”,… επειδή “δεν υπάρχει ένας μόνο ιδιοκτήτης που να είναι γνωστός εδώ και 5 δισεκατομμύρια χρόνια”.

ΠΗΓΗ NEWSIT

SERCO- Η μεγαλύτερη πολυεθνική για την οποία πιθανότατα δεν γνωρίζετε τίποτε…

Posted on Νοεμβρίου 27, 2010 by Yiannis Aeras

Ποιός να το φανταζόταν πως υπάρχει μια τόσο μεγάλη πολυεθνική η οποία έχει διασυνδέσεις σε όλο τον κόσμο και μέσα από παροχές υπηρεσιών σε τομείς που θα έπρεπε να αφορούν τον κρατικό μηχανισμό κάθε χώρας αυτοί ελέγχουν:

Αεροδρόμια, μέσα μαζικής μεταφοράς, ιδιωτικές φυλακές, υπηρεσίες μεταναστών, στρατόπεδα, πανεπιστημιακές σχολές, εκδόσεις διπλωμάτων οδήγησης κ.α. με τρόπο τέτοιο που η ασφάλεια και οι μεταφορές των πολιτών παραδίδονται στα χέρια ιδιωτών…

Όπως αναφέρουν και σε επίσημη σελίδα τουςειδικεύονται σε θέματα “εθνικής ασφάλειας και υπηρεσίες παρακολούθησης”, στην “ηλεκτρονική διακυβέρνηση” και σε τεχνολογικές λύσεις ειδικά όσων αφορά τις υποδομές…. Όμως δεν σταματούν ούτε εκεί. Ασχολούνται και με θέματα τεχνολογίας, εκπαίδευσης, υγείας και εθνικής ασφάλειας…

Η εταιρία αυτή έχει απλωθεί τόσο πολύ σε όλο τον κόσμο που το πρόβλημα δεν είναι να βρει κανείς τις θέσεις που έχει καταλάβει… αλλά να δει τι έχει ξεφύγει προς το παρόν από τα νύχια της…

Το πόσο επικίνδυνοι μπορεί να γίνουν?…

φανταστείται απλά το θέμα του μεταναστευτικού στη χώρα μας (όπως ήδη συμβαίνει σε άλλες χώρες) ή της “ηλεκτρονικής διακυβέρνησης” του Υπουργείου Εσωτερικών να πέσει σε δικά τους χέρια… (όχι πως έχουμε την κατάλληλη ηλεκτρονική διακυβέρνηση… αλλά φανταστείτε πως μπορεί να χάσει μια χώρα τον έλεγχο εντελώς και φανερά με την εισβολή τέτοιου τύπου… πολυεθνικών χταποδιών…) μαζί με τον έλεγχο κυκλοφορίας των αεροδρομίων…

Ομολογουμένως η εν λόγω εταιρία με την τεράστια αύξηση των εσόδων της, μοιάζει σαν ένα από τα μεγάλα καρκινώματα του παραπαίωντος “ολοκληρωτικού πολιτικού συστήματος”… με ένα εκρηκτικό συνδυασμό “υπηρεσιών” … (πολύ σικ ονομασία…)

Επίσημες ιστοσελίδες τους:

http://www.serco.com/

http://serco-na.com

ΠΗΓΗ-Τοξότισσα

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ 7ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010 ΣΤΟ ΝΕΟ ΔΗΜΟ ΔΙΟΝΥΣΟΥ

Τους πολίτες μπορείς να τους  κορο’ι’δεύεις όσο θέλεις και αυτοί να συνεχίζουν να σε ψηφίζουν.

Όπως συμβαίνει στη Σταμάτα,Άνοιξη,Κρυονέρι,Διόνυσο,Ροδόπολη και Άγιο Στέφανο,περιοχές του νέου Δήμου Διονύσου.

Και όταν δεν τους κορο’ι’δεύεις αλλά « πορεύεσαι με χρηστή διοίκηση -εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κοινωνικού συνόλου» να μην σε ψηφίζουν

Όπως συμβαίνει στην Δρόσια περιοχή επίσης του νέου Δήμου Διονύσο

Τα μαθηματικά των Μινωιτών

Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2008

Τα μαθηματικά των Μινωιτών

16ος αιώνας π.Χ.: Κλάσματα, δεκαδικό σύστημα, γεωμετρικές πρόοδοι

Σύνθετες και πολύπλοκες μαθηματικές πράξεις γνώριζαν να πραγματοποιούν οι Μινωίτες από τον 16ο αιώνα π.Χ. με κλάσματα και χρήση του δεκαδικού συστήματος, γεγονός το οποίο ανατρέπει πλήρως την εικόνα που έχουμε μέχρι τώρα για την επιστήμη και τις εφαρμογές της στον αρχαίο κόσμο και μάλιστα τόσο νωρίς.

Τη συγκλονιστική αυτή ανακάλυψη πραγματοποίησε ο ερευνητής αιγαιακών γραφών Μηνάς Τσικριτσής, σε πρωτότυπο μαθηματικό κείμενο που βρίσκεται χαραγμένο στον τοίχο του διαδρόμου της μινωικής έπαυλης της Αγίας Τριάδας που είναι πλησίον του ανακτόρου της Φαιστού. Το ίδιο κείμενο είχε εντοπίσει το 1965 ο Μ. Pope που δημοσίευσε στο περιοδικό BSA, όπως αναφέρει ο Μηνάς Τσικριτσής, λέγοντας πως πρόκειται για γεωμετρική πρόοδο, αλλά χωρίς κανέναν άλλο σχολιασμό. Μάλιστα ο Ελληνας ερευνητής τονίζει ότι αντίστοιχα μαθηματικά συναντώνται μόνο στον Ευκλείδη, δηλαδή 11 αιώνες αργότερα.

Η πρωτοποριακή αυτή ανακάλυψη έρχεται να δικαιολογήσει τη δημιουργία των αρχιτεκτονικά πολύπλοκων και πολυδαίδαλων μινωικών ανακτόρων για τα οποία χρειαζόταν ένα συγκροτημένο υπόβαθρο επιστημονικών και θεωρητικών γνώσεων σε διαφορετικά επιστημονικά αντικείμενα και όχι μόνο καλούς εμπειρικούς μαστόρους. Επίσης το ανεπτυγμένο μινωικό εμπόριο στη Μεσόγειο, η εξελιγμένη μικροτεχνία, η ανακάλυψη ολόκληρου οικισμού στον Ψηλορείτη στα 1.200 μέτρα υψόμετρο (Ζώμινθος) απαιτούσαν μια τεχνολογία αρκετά προωθημένη.

Ο ερευνητής Μηνάς Τσικριτσής, με τη χρήση μαθηματικού αλγόριθμου, έχει αναγνώσει τη Γραμμική Α’ Γραφή, βρίσκοντας πως συγγενεύει με τη Γραμμική Β’, ενώ το 70% των εγγράφων της Γραμμικής Α’ είναι μία πρώιμη Αιολική Γραφή και το 30% είναι σε μία άγνωστη γραφή πιθανόν Λουβική. Τη μελέτη του εξέδωσαν οι εκδόσεις της Βικελαίας Βιβλιοθήκης του Δήμου Ηρακλείου.

Σύμφωνα με τον κ. Τσικριτσή, «Τα αριθμητικά σύμβολα που χρησιμοποιούνται στο δεκαδικό σύστημα της γραμμικής Α’ είναι όμοια με εκείνα της γραμμικής Β’:

* Η κάθετη γραμμή Ι για τη μονάδα Ι

* Η οριζόντια γραμμή – για τη δεκάδα –

* Η κουκκίδα ή κύκλος για την εκατοντάδα ο

* Το σύμβολο για τη χιλιάδα .ο+

π.χ. ο αριθμός 1224 γραφόταν ο+ ο ο =Ι Ι Ι Ι

Εκτός των ακεραίων αριθμητικών συμβόλων οι Μινωίτες καταγραφείς χρησιμοποιούσαν ένα πολύπλοκο σύστημα κλασματικών σημείων για τα μέτρα των στερεών και ρευστών προϊόντων.

Γι’ αυτό το σύστημα ο ίδιος ερευνητής αναφέρει: «Χαρακτηριστικά ο υπάλληλος που απασχολείτο με διανομή των προϊόντων, αν ήθελε να αποδώσει 4 και 3/8 (δηλαδή 4 >7) μονάδες κρασιού, μετρούσε πρώτα 4 ολόκληρα μέτρα, έπειτα το 1/4 και τέλος το 1/8 του μέτρου.

Ο παρακάτω πίνακας περιέχει τα βασικά σύμβολα, όπως συναντώνται στις πινακίδες της γραμμικής Α’, που δηλώνουν μεγέθη μέτρησης υγρών και στερεών. Τα περισσότερα έχουν συσχετισθεί, από τον Ε. Bennett και άλλους ερευνητές, με κλασματικά μεγέθη. Στις δύο τελευταίες γραμμές εμφανίζεται ο αντίστοιχος του κλασματικού μεγέθους όγκος σε λίτρα, με αναγωγή στη μονάδα των 144 λίτρων για τα στερεά και των 36 λίτρων για τα υγρά.

Κλασματικά μεγέθη με αναγωγή στη μονάδα μέτρησης

Σύμβολο 7 + > λ >7 < <7 style=»font-weight: bold;»>Μινωικά Μαθηματικά

po-to ku-ro 400+50+2+0,5
ποσσόν ούλο 452,5
ku-ro 31+1 ούlo 31+1
ku-ro 65 ούlo 65
qo-to – ku-ro 97 ποσσόν ούlo 97

Αναλύοντας το σύστημα των Μινωικών Μαθηματικών, ο ίδιος ερευνητής τονίζει: «Σε 32 πινακίδες της γραμμικής Α’ υπάρχει, στην τελευταία σειρά, η λέξη ku-ro=χουλο=ούλον, και ακολουθεί το αριθμητικό ποσό, που είναι το άθροισμα των μονάδων που αναγράφονται στις προηγούμενες σειρές. Σε δύο πινακίδες της Αγ. Τριάδας αναγράφεται μερικό άθροισμα με τη λέξη ούλο, και στο τέλος μια γραμμή με τη φράση po-to – ku-ro = po-(s)o- ku-lo, που ερμηνεύεται «ποσόν ούλον» και ακολουθεί το συνολικό άθροισμα των προηγηθέντων μερικών αθροισμάτων».

Το συγκλονιστικό εύρημα

Εκτός των παραπάνω καθημερινών τρόπων καταγραφής των μαθηματικών υπολογισμών των αναγκών της μινωικής γραφειοκρατίας, υπάρχει και ένα μοναδικό εύρημα στην Αγ. Τριάδα (έπαυλη πλησίον της Φαιστού). Στη βορεινή πλευρά του δωματίου, που είχε τοιχογραφίες με παραστάσεις κρίνων και αγριόγατων που κυνηγούν φασιανούς, μία σκάλα οδηγεί σε ένα διάδρομο με τρεις κολώνες. Ο τοίχος του διαδρόμου είχε επίχρισμα, που είχε 3 εγχάρακτες επιγραφές (graffiti). Οι δύο εγχάρακτες επιγραφές αναφέρουν σε γραμμική Α’ τις φράσεις: «αισθάνομαι να με διατρέχει η σκέψη του Διός» και «θεραπεία η σκέψη του Διός».

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην τρίτη εγχάρακτη επιγραφή, η οποία φέρει με κλασματικά σύμβολα της γραμμικής Α’ τους τέσσερις πρώτους όρους μιας γεωμετρικής προόδου. Το κείμενο της εγχάρακτης επιγραφής παρατηρούμε στην παρατιθέμενη εικόνα. Η μεταγραφή των αριθμητικών σημείων του κειμένου και η μετατροπή τους σε σύγχρονη μορφή είναι η εξής:

1 1½ 21/4 3 1/4 1/8 ta 3 1/6
1 3/2 9/4 27/8 στάν 19/6

Στους παραπάνω όρους της γεωμετρικής προόδου παρατηρούμε ότι επιλύεται ένα σύνθετο κλασματικό πρόβλημα: (1+3/2)+(9/4/27/8) = 19/6. Οπου τα αποτελέσματα των πράξεων αποδίδονται (αντί του=) με την λέξη ta= στάν (αναύξητος επικός τύπος αορίστου β’ με σημασία στον Ομηρο ζυγίστηκαν). Αντίστοιχη μορφή μαθηματικών παρατηρούμε την ίδια περίοδο του 16ου π.Χ. αιώνα στον αιγυπτιακό πάπυρο του Rhind. Το πρόβλημα που επιλύει είναι σχετικό με μια γεωμετρική πρόοδο με ακέραια πολλαπλάσια του 7 και στο τέλος ευρίσκει το άθροισμα των τεσσάρων πρώτων όρων.

Ο πάπυρος Rhing

Το πρόβλημα είναι το εξής: σε 7 σπίτια (pr w) είναι 7 γάτες (myw w), που κάθε μια τρώει 7 ποντίκια (pnw w). Αν κάθε ποντίκι έτρωγε 7 στάχια σίτου (bd t), που αν τα έσπερνε κάποιος, θα παρήγαγαν 7πλάσια μονάδα Hekat, πόσο στάρι σώθηκε. Το αποτέλεσμα (dmd) των πράξεων παρατηρούμε από τον παρατιθέμενο πίνακα, που στο τέλος κάνει την πράξη:

(7+49+343+2301+16807)=19607

Το μαθηματικό πρόβλημα της γεωμετρικής προόδου παρατηρούμε ότι είναι γνωστό στους Αιγυπτίους από τον 16ο αιώνα π.Χ. με ακεραίους αριθμούς και συγκεκριμένα πολλαπλάσια του 7.

Το πρωτότυπο που παρατηρούμε στο εγχάρακτο αριθμητικό κείμενο στον τοίχο του διαδρόμου της Αγ. Τριάδας είναι ότι: περίπου στο 1550 π.Χ. οι Μινωίτες καταγράφουν μία κλασματική γεωμετρική πρόοδο με λόγο 3/2 που σε κανέναν άλλο λαό δεν συναντάται, παρά μόνο ύστερα από 11 αιώνες στα μαθηματικά του Ευκλείδη. Παράλληλα δε επιλύουν ένα σύνθετο μαθηματικό κλασματικό πρόβλημα.

Τη χρονική περίοδο, γύρω στο 16ο αι., οι Μινωίτες, όπως παρατηρούμε αφενός από το εγχάρακτο αριθμητικό κείμενο της Αγ. Τριάδας με την κλασματική γεωμετρική πρόοδο, και αφετέρου από τις λογιστικές πινακίδες με το άθροισμα των μερικών συνόλων προκύπτει ότι είχαν ανακαλύψει σύνθετες μαθηματικές πράξεις. Το φαινόμενο αυτό μπορεί να χαρακτηρισθεί πρωτοποριακό στην παγκόσμια ιστορία των μαθηματικών (τουλάχιστο με τις μέχρι σήμερα γνωστές γραπτές πηγές).

Του Παναγιώτη Γεωργούδη από την «Ελευθεροτυπία» του Σαββάτου, 9 Δεκεμβρίου 2006.

Το δημοσίευσε ο Γιάγκουρας στις Σάββατο, Φεβρουάριος 16, 2008

 

του Σαράντου Ι. Καργάκου

Το παιδί κάνει την επιλογή του

Φεβρουαρίου 25, 2010

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Παιδεία / Εκπαίδευση , add a comment

Φθάσαμε στο σημείο όσα προ 30ετίας καί κάτι εθεωρούντο ευνόητα, να θεωρούνται σήμερα ακατανόητα, διότι όσα διδάσκονται τα παιδιά στο σχολείο, λόγω αλλεπαλλήλων εκπαιδευτικών άβελτηριών, είναι κατά το πλείστον ανόητα.

Ό Αϊνστάιν είχε πει ότι παιδεία είναι αυτό πού μας μένει όταν ξεχάσουμε όλα όσα μάθαμε στο σχολείο. Δηλαδή, η ευαισθησία, η καλλιεργημένη φαντασία καί κυρίως ή γύμναση του νοός, πού μαθαίνει το παιδί όχι με τί, αλλά πώς να σκέπτεται. Σήμερα αυτό πού μένει στα παιδιά Οταν φεύγουν από το σχολείο αλλά καί όταν μένουν σ’ αυτό είναι μια απέχθεια, με τίς ελάχιστες φυσικά τιμητικές εξαιρέσεις. Διότι το σχολείο σκοτώνει ο,τι ωραιότερο καί ό,τι Ίερώτερο τα παιδιά έχουν μέσα τους. Κι αυτό φυσικά δεν είναι ευθύνη του δήθεν πολυπολιτισμικού, αλλά στην πραγματικότητα «πολυαμαρτωλικού» υπουργείου μας, είναι καί των εκπαιδευτικών «νέας φουρνιάς», πού ενώ πήραν δωρεάν βιβλία παιδαγωγικά 12 κιλών (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα διάβασαν ή φωτίστηκαν, κι αν τα διάβασαν) κατά τα έτη των σπουδών τους, πού μετριούνται με «Ολυμπιάδες, οι τέτοιοι εκπαιδευτικοί, αντί να κτίσουν κάτι στην ψυχή των παιδιών, κατεδαφίζουν, κατά την κομματική προσταγή του: «Γκρεμίστε…»!

Βέβαια δεν είναι μικρή καί ή ευθύνη πολλών γονιών, ξεθυμασμένων τέως επαναστατών, πού αντί να βιώσουν την επαναστατική τρικυμία στη βιοτική πάλη, τη βίωσαν στο κρανίο τους, μέχρι πού βολεύτηκαν σε κάποιο -ελέω κόμματος- δημόσιο όφφίτσιο ή χάρη στη συνεργασία με τους «όφφικιάλιους» του δημοσίου γνώρισαν πολλούς τρόπους πλουτισμού, εκ των οποίων ό τιμιώτερος είναι ή …κλοπή, όπως έγραφε χλευαστικά ό Ρο’ίδης.Όλοι αυτοί, οι κατ’ έπίφασιν γονείς, θεωρούν την εργασία, την τιμιότητα, την πίστη σε αρχές θρησκευτικές, εθνικές σαν …βίτσιο! Άλλοίμονο, λοιπόν, οτόν εκπαιδευτικό πού θα θελήσει να μιλήσει για τέτοια «βέβηλα» πράγματα στο σχολείο. Αμέσως θα προσφύγουν στον νέο τύπο Γενικών Επιθεωρητών, πού είναι οι τηλεοπτικοί αστέρες. Αυτοί έχουν την πανσοφία να ομιλούν De re commune scibile et opibusdam aliis κατά τη σατιρική έκφραση του Βολταίρου, την οποία απέδωσε εύστοχα ό Ροίδης με το περίφημο: «Περί παντός κοινώς γνωστού και τίνων άλλων ακόμη». Καί πέρα από την πανσοφία έχουν καί την παντοδυναμία πού είχε ό Ραδάμανθυς στον «Αδη, πού μπορούσε τους πάντες να δικάζει. Οί τωρινοί τηλεοπτικοί συνάδελφοι τους δικάζουν καί τους εκπαιδευτικούς, Οχι όταν με λόγια καί έργα προωθούν τη μαθητική αλητεία, Οχι όταν διακινούν ναρκωτικά, όχι όταν είναι αμαθείς κομματικοί ϊνστρούχτορες, αλλά όταν επιμένουν να βλέπουν το έργο τους όχι σαν αγγαρεία αλλά σαν ιερή λειτουργία. Ή απειλή της μαμάς «Θα σε πάω στον…» έχει δέσει τη γλώσσα καί τη σκέψη πολλών εύαίσθητων εκπαιδευτικών. Καί πολλούς τους πήγαν καί κάποιοι ψοφοδεείς έκαναν …δήλωση μετανοίας προ των υπερτάτων κριτών.

Σήμερα τρέμει κανείς να είναι καλός έκπαιδευτικός. Ακόμη καί πανεπιστημιακός. Παλαιός μου μαθητής, πού αντί να συνεχίσει το αξιοπρεπές έργο του πατέρα του, πού ήταν διακεκριμένος μπαλωματής, φιλοδόξησε να γίνει πανεπιστημιακός για να μπαλώσει τίς τρύπες της παιδείας μας. Καί το παιδί μου έλεγε, σχεδόν κλαίγοντας προ μηνών, ότι υποχρεώνεται να διδάσκει στους πρωτοετείς κλάσματα καί δεκαδικούς, γιατί τα παιδιά αγνοούν παντελώς σχεδόν τη «γλώσσα των μαθηματικών». Καί πάνε για μαθηματικοί! Έπίδοξοι Καραθεοδωρήδες!

Δεν λέω, έγινε κάποια πρόοδος σε ορισμένους τομείς. Έγραφα προ 40ετίας σ’ ένα διδακτικό μου βιβλίο: Στό παιδί δεν απλώνουμε το χέρι• του δίνουμε το χέρι». Ή πρόοδος συνίσταται ότι σήμερα το παιδί απλώνει χέρι καί γλώσσα στο δάσκαλο καί στον καθηγητή. Με την ανοχή της κοινωνίας, της πολιτείας, των ΜΜΕ καί των γονιών. «Το παιδί κάνει την επιλογή του». Μα καί το περίστροφο είναι μια επιλογή. Κάποτε τα παιδιά έτρωγαν χαστούκια• τώρα δίνουν χαστούκια. Άλλα το χαστούκι πού δεν έφαγαν από τον πατέρα καί το δάσκαλο, τους το δίνει σήμερα ή ζωή.Ηλθε ή κρίση, καί πάμπολλοι νεαροί πιστεύουν ότι θα την «σκαπουλάρουν» με την κλοπή. Ή εργασία τους είναι άγνωστη λέξη. Το υπουργείο μοιράζει στα παιδιά «κομπιούτερς» δωρεάν. Μυαλά πότε θα μοιράσει;

του Σαράντου Ι. Καργάκου

 

Ο Σαραντος Καργακος μιλα για τον αντιρατσισμο

ΤΡΊΤΗ, 2 ΙΟΥΝΊΟΥ 2009 στο http://ellinopsychos.blogspot.com/2009/06/blog-post.html

Παρακολουθηστε το παρακατω βιντεο μετα το 1:45 λεπτο, την τοποθετηση του συγγραφεα ιστορικου κ. Σαραντου Καργακου.

Επειτα απο την απαντηση που εδωσε στις δηθεν αντιρατσιστικες ευαισθησιες των δημοσιογραφων, η συνδεση κοβεται λογω τεχνικης βλαβης.

Στο πρωτο μερος
ο κ. Καργακος καλειται να τοποθετηθει για τις πολιτικες συνθηκες που επικρατουν σημερα στην χωρα μας. Οι καναλαρχες φενεται οτι αρεσκονται στην υποβαθμιση των πολιτικων θεσμων μεσω της (καλοπροαιρετης στην περιπτωση αυτη) κριτικης. Με ευκολια μπορει να υποθεσει καποιος οτι τους ευνοει ο ξεπεσμος και η αποδυναμωση των θεσμων διοτι τους επιτρεπει ως επιχειρηματιες να δρουν ελευθερα διχως τον ελεγχο απο το κρατος.

Οταν ομως ο κ. Καργακος αρχισε να θιγει το θεμα της συστηματικης επιθεσης που δεχεται η εθνικη ταυτοτητα και η πατριωτικη υπερηφανεια του Ελληνα, πιθανως να εννοχλησε καποιους. Τετοιου ειδους τεχνικες βλαβες επανω στο αποκορυφωμα του λογου του κ. Καραγακου μοιαζουν εξαιρετικα υποπτες.

Εαν οι υποψιες μας ειναι βασιμες, τοτε υποδεικνυει για ακομη μια φορα οτι αυτες οι «τασεις» απεθνοποιησης προερχονται απο υψηλα κλιμακια μεσα στα μεσα ενημερωσης και τους επιχειρηματιες που τα ελεγχουν.

 

ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ…Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Παρασκευή, 19 Νοεμβρίου 2010 στο press-gr@hotmail.com

ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ…

 

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
http://www.andrianopoulos.gr/

Η πολιτική ορθότητα έχει διαστρεβλωτικά κατακλύσει την δημόσια ζωή της χώρας. Με την απουσία ουσιαστικής πολιτικής συζήτησης πολιτικοί παράγοντες και αστέρες των μέσων ενημέρωσης ανοίγουν και κλείνουν τα διάφορα ζητήματα με ευκολοχώνευτους χαρακτηρισμούς που φορτίζουν το πολιτικό κλίμα. Κεντρικό ζήτημα για την ελληνική κοινωνία αποτελεί η πλημμυρίδα των μεταναστών από μουσουλμανικές κυρίως χώρες. Και οι σταδιακές αναταράξεις που προκαλούνται λόγω της δυσκολίας ενσωμάτωσής τους στον ιστό της ελληνικής κοινωνίας. Το ζήτημα ποτέ δεν αναλύεται. Ούτε και νηφάλια κουβεντιάζεται. Συνήθως καλύπτεται από φωνές που εκφράζουν τα δύο πολιτικά άκρα. Η μια πλευρά κινδυνολογεί και κραδαίνει λάβαρα φοβίας και τρόμου. Η άλλη κατηγορεί όσους γνήσια ανησυχούν σαν ακραίους εθνικιστές με ρατσιστικές πεποιθήσεις.
Η πραγματικότητα βρίσκεται μακριά από φανατισμούς και πολιτικές εμπάθειες. Το παραμύθι περί…

ρατσισμού πρέπει να σταματήσει. Όταν σταδιακά αλλοιώνεται η εθνική σύνθεση ολόκληρων συνοικιών μεγάλων ελληνικών πόλεων, η εγκληματικότητα εξαπλώνεται ενώ η ανασφάλεια αποτελεί καθημερινή πραγματικότητα για πολλούς συμπολίτες μας το ζήτημα δεν έχει να κάνει με ρατσισμό και φυλετικές διακρίσεις. Το πρόβλημα σχετίζεται με την διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και την εξασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης. Αν αυτά τιναχθούν στον αέρα ελάχιστη σημασία έχει ο χαρακτηρισμός κάποιων με κοσμητικά επίθετα που παραπέμπουν σε πολιτικά άκρα.
Η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ αποικιακή δύναμη. Ούτε και οικονομικός κολοσσός. Που θα προσήλκυε πρώην υπηκόους η εξαθλιωμένους πολίτες εξαρτημένων χωρών που προσβλέπουν σε ένα καλύτερο μέλλον. Η Ελλάδα έγινε μαγνήτης προσέλκυσης παράνομων κατά βάση μεταναστών λόγω ανυπαρξίας έννομης τάξης και σοβαρού κρατικού μηχανισμού. Υπήρξε για χρόνια ο αδύναμος κρίκος στην προσπάθεια εκπόρθησης των συνόρων της δυτικής Ευρώπης.από λογής κοινωνικά στρώματα της Ασίας και της Αφρικής. Στην εποχή που ζούμε η Δύση βρίσκεται σε πολιορκία. Παρά τους κλυδωνισμούς που υφίσταται σε επίπεδο οικονομικής ευημερίας και ομαλότητας από την σοβαρότερη μεταπολεμικά οικονομική κρίση η Ευρώπη εξακολουθεί να αποτελεί προορισμό μετακίνησης κυρίως από τον μουσουλμανικό κόσμο της Εγγύς Ανατολή, της Αφρικής και της Νότιας Ασίας.
Η Ελλάδα σαν πύλη της ευρωπαικής ενδοχώρας απέτυχε πλήρως στον ρόλο του προστάτη των συνόρων. Και πλημμύρισε σε πρώτη φάση η ίδια από ολόκληρους στρατούς φυγάδων προερχόμενους από κοινωνίες ένδοιας και παρακμής. Όταν όμως η χώρα δυσκολεύεται να συντηρήσει τον γηγενή της πληθυσμό αυτονόητα δημιουργείται ένα κλίμα εχθρότητας και απέχθειας προς κάθε νεοφερμένο. Το κλίμα αυτό δεν αντανακλά ξεπερασμένους εθνικισμούς η έμφυτες ρατσιστικές τάσεις. Αποτελεί την φυσιολογική αντίδραση ενός κόσμου που βλέπει την ζωή του να υποβαθμίζεται, τον κοινωνικό του περίγυρο να καταρρέει και το βιός του να χάνεται. Οταν μάλιστα τα όποια τυχόν οφέλη αυτής της εισροής ξένων διεκδικητών μιάς καλύτερης τύχης εξαφανίζονται, λόγω κυρίως των οικονομικών εξελίξεων, τότε ο υδράργυρος της έντασης ανεβαίνει και η αυτοπεποίθηση της κοινωνίας αποσυντίθεται.
Λαμβάνοντας υπ όψιν το γεγονός πως οι μουσουλμάνοι δύσκολα αφομοιώνονται από ένα διαφορετικό κοινωνικό περίγυρο είναι αυτονόητο πως όσο ο αριθμός τους ανεξέλεγκτα θα αυξάνεται τόσο περισσότερες θα είναι οι πιθανότητες δυσάρεστων εξελίξεων. Ουδείς γνωρίζει ποιοί ακριβώς έρχονται στην Ελλάδα, από που και με ποιό σκοπό. Η προώθησή τους στην Ευρώπη στοχεύει στην πραγματικότητα αε ένα καλύτερο αύριο η μήπως συνδέεται με σχέδια μελλοντικών θρησκευτικών ξεσηκωμών και μορφοποίησης ριζοσπαστικών κινημάτων; Ουδείς είναι σε θέση να απαντήσει με σιγουριά σε παρόμοια ερωτήματα η υποθέσεις.
Όπως σωστά είχε αναφέρει ο Λίο Ρόστεν, «συνήθως βλέπουμε τα πράγματα όπως είμαστε εμείς κι όχι όπως είναι αυτά». Όταν λοιπόν η κοινωνία μας κλυδωνίζεται εύλογα οι πολίτες αναζητούν υπευθύνους. Η πλημμυρίδα των ξένων αποτελεί σίγουρα αιτία αναστάτωσης. Τα πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με αφορισμούς περί ρατσισμού και περί ακροδεξιών εκδηλώσεων. Χρειάζεται σοβαρή μελέτη και σε βάθος ανάλυση. Το κυριότερο είναι η ανασυγκρότηση του κράτους ώστε να είναι σε θέση να ελέγχει τα σύνορα. Και η αποτύπωση στη συνέχεια μιας ευανάγνωστης μεταναστευτικής πολιτικής που θα καθορίζει στόχους, αριθμό και προσόντα των ανθρώπων που θα γίνονται δεκτοί καθώς και προϋποθέσεις (δικαιώματα και υποχρεώσεις) για τη συνέχεια της παραμονής τους.

 

Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα!!! και σε άλλους Δήμους ο νοών νοείτο

Παρασκευή, 19 Νοεμβρίου 2010

στο press-gr@hotmail.com

Ομαδικές παραιτήσεις από το ΠΑΣΟΚ στον Έβρο..

επισκεφθείτε το site  

Aπό το http://piazzadelpopolo.blogspot.com/
Ομαδικές παραιτήσεις άρχισαν να υποβάλλουν μέλη και οπαδοί του Συνδυασμού «Ανεξάρτητη Δημοτική Κίνηση» του Γιώργου Αλεξανδρή, από την Τοπική Οργάνωση του ΠΑΣΟΚ, μετά την εξέλιξη των αποτελεσμάτων του β’ γύρου των εκλογών στον Δήμο Αλεξανδρούπολης. Κι αυτό γιατί σύμφωνα με δηλώσεις των στελεχών του συνδυασμού, οι παραιτήσεις θα…
υποβληθούν για κατάφορη παραβίαση του καταστατικού του κόμματος, που ορίζει ότι το χρίσμα δίνεται στον εν ενεργεία Δήμαρχο, όπως ήταν ο Γιώργος Αλεξανδρής στην Αλεξανδρούπολη. Για τον ανηλεή πόλεμο που δέχθηκαν από τους μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ και για την απροκάλυπτη, όπως τη χαρακτηρίζουν στήριξη που έδωσε το τοπικό ΠΑΣΟΚ στον β’ γύρο των εκλογών, στον υποψήφιο της ΝΔ Βαγγέλη Λαμπάκη. Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα!!! Κομοτηνή 2006, Αλεξανδρούπολη 2010.

ΔΗΜΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΥ:ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥΑΒΡΑΑΜ ΠΑΣΙΠΟΥΛΑΡΙΔΗ

---

ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΗ   ΔΗΛΩΣΗ   ΤΟΥ   ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ   ΤΗΣ  

«ΑΔΕΣΜΕΥΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ»

Εκ μέρους της δημοτικής παράταξης «ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ» ευχαριστούμε θερμά όσους και όσες μας τίμησαν με την ψήφο τους στις πρόσφατες εκλογές.

Ιδιαίτερα ευχαριστούμε και όσους μας στήριξαν στο δεύτερο γύρο.

Σαν δημοτική παράταξη, προτάξαμε το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΗΘΟΣ ως ΚΑΤ’ ΕΞΟΧΗΝ  ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ στοιχείο του δημόσιου βίου.

Γι’ αυτό, σαν αξιωματική αντιπολίτευση, θα επικεντρώσουμε ιδιαίτερα στο δίπολο ΧΡΗΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ – ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ.

Σ’ αυτή μας την προσπάθεια ελπίζουμε να συναντηθούμε και με άλλους πολλούς.

Έχουμε καθήκον να συναντηθούμε. Το χρωστάμε στην τοπική κοινωνία του νεοσύστατου Δήμου Διονύσου.

ΑΒΡΑΑΜ   ΠΑΣΙΠΟΥΛΑΡΙΔΗΣ

---

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΩΡΑ ?

Τα έλεγε από το 1996.flv

 

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ 1996 – aliartos-city.blogspot.com ΕΒΛΕΠΕ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ «ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ» επισκεφθειτε τα site

Ποιος φοβάται τον Ούγκο Τσάβες

Του ΒΑΣΙΛΗ  ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ | Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007 Στο ΒΗΜΑ On Line

Α υτό που περισσότερο κάνει εντύπωση, πέρα από τις νόμιμες πολιτικές εκτιμήσεις, είναι η άγνοια και η υποκρισία. Οτι ο Ούγκο Τσάβες είναι ένας άνθρωπος συγκρουσιακός, ότι προκαλεί έντονες αντιπαραθέσεις, είναι σίγουρο. Οτι δεν αρέσει σε πολλούς είναι προφανές και κατανοητό.

Οταν στα τέλη της δεκαετίας του ΄90 έκανε την είσοδό του σαν κυκλώνας – «el huracan Ηugo»στην πολιτική σκηνή της Βενεζουέλας, όπως γράφει ο Μaurizio Μateuzzi sto Μanifesto, πολλοί μειδίασαν ειρωνικά για την «Μπολιβαρική επανάσταση» του «αγράμματου ίντιος» με τον κόκκινο μπερέ. 

Δέκα χρόνια μετά, το χαμόγελο έχει παγώσει. Ο γραφικός Λατινοαμερικανός κερδίζει τις εκλογές με συντριπτικές πλειοψηφίες, αντιστέκεται στα πραξικοπήματα και στις εργοδοτικο-συνδικαλιστικές απεργίες υποκινούμενες από την Ουάσιγκτον, χρησιμοποιεί το πετρέλαιο σαν όπλο, όπως ακριβώς το χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ εδώ και έναν αιώνα. 

Ο Ούγκο Τσάβες έχει γίνει ο διάβολος της Λατινικής Αμερικής, αυτός που αυτοπροτείνεται για διάδοχος του ΦιντέλΚάστρο , που πιέζει για ομοσπονδιακή ένωση των κρατών της Νοτίου Αμερικής, που βρίζει τον Μπους και τον Αθνάρ (είχε υποστηρίξει το τελευταίο πραξικόπημα εναντίον του), που συνεργάζεται με χώρες του Τρίτου Κόσμου (ορισμένες από αυτές προβληματικές και επικίνδυνες, αλλά, προς Θεού, δεν είναι για καταπάτηση της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που η διεθνής κοινότητα τις έχει «επικηρύξει»). Ο πρόεδρος Τσάβες έχει γίνει μια δύσκολη περίπτωση, προκαλεί προβλήματα. Οχι μόνο για την απερίγραπτη αντιπολίτευση της Βενεζουέλας και τις πολυεθνικές εταιρείες του πετρελαίου, αλλά και για την «πολιτικά ορθή» ευρωπαϊκή Αριστερά. Τα παιχνίδια του, οι κινήσεις του, οι πρωτοβουλίες του, ο εγωκεντρισμός του, ο τυχοδιωκτισμός του, ο αυταρχισμός του, η μεγαλομανία του προκαλούν και αποπροσανατολίζουν. Το τελευταίο παιχνίδι με το δικό του «πιο τέλειο σύνταγμα του κόσμου» προκαλεί αντιδράσεις. Κατηγορείται ότι η τροποποίηση του άρθρου που καταργεί το όριο στις θητείες του προέδρου τον καθιστά δικτάτορα. Η δημοκρατική Δύση καταγγέλλει συνταγματικό πραξικόπημα. 

Υποκρισία ή άγνοια; Γιατί αν είναι αντιδημοκρατική, η χωρίς χρονικά όρια παραμονή στην εξουσία ενός πολιτικού, τότε, θυμίζει o Μaurizio Μateuzzi, είναι αντιδημοκρατική η πατρίδα του φιλελευθερισμού, η Βρετανία, όπου η Μάργκαρετ Θάτσερ και ο σύντροφος Μπλερ κάθησαν στην εξουσία επί σειρά ετών. Είναι αντιδημοκρατική η πατρίδα της Δημοκρατίας, οι ΗΠΑ όταν ο Ρούζβελτ, παρά τη ρητή συνταγματική απαγόρευση, παρέμεινε επί τέσσερις συνεχείς θητείες στον Λευκό Οίκο. Για να μη μιλήσουμε για την οικογενειακή δημοκρατία της Ελλάδας, όπου η εξουσία κληρονομείται από παππού σε εγγονό και από θείο σε ανιψιό. Εκτός αν ό,τι είναι πολιτικά ορθό για εμάς στη Δύση είναι πολιτικά ανορθόδοξο για άλλες γεωγραφικές περιοχές της Γης. Ο Ούγκο Τσάβες είναι ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο, δεν βάζουμε το χέρι στη φωτιά όσον αφορά τις προτάσεις του για «σοσιαλισμό του 21ου αιώνα», δεν πιστεύουμε ότι το Καράκας θα είναι η νέα Αβάνα, αλλά είναι μια ηθελημένη παραπλάνηση η κατηγορία ότι επιχειρεί να εκλεγεί ισόβιος πρόεδρος στη Βενεζουέλα. 

Ας περιμένουν οι ταλιμπάν του αριστερού και δεξιού νεοφιλελευθερισμού: όταν οι Βενεζουελάνοι τον καταψηφίσουν και ο Τσάβες αρνηθεί να εγκαταλείψει το Προεδρικό Μέγαρο τότε θα μπορούν να πουν ότι δικαιώθηκαν. Ως τότε ας θυμηθούν ότι μεταξύ των άρθρων που αναθεωρούνται δεν περιλαμβάνεται εκείνο, μοναδικό στον κόσμο, που προβλέπει την άμεση ανάκληση (με δημοψήφισμα) από τον λαό του προέδρου. Αρθρο που είχε χρησιμοποιήσει πριν από τρία χρόνια η αντιπολίτευση για να «διώξει τον τύραννο», αλλά ηττήθηκε δημοκρατικά κατά κράτος. Προς μεγάλη θλίψη των πολιτικά ορθών της Δύσης.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=2&artid=202162&dt=13/11/2007#ixzz15ZScgAB1

 

Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973

http://www.youtube.com/watch?v=xQilRjOgAFo

Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνω
περίμενε μια στάλα ν’ ανασάνω
και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω,
να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.
Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε
και στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό,
οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.
Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν
από ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν
κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες,
αγάλι-αγάλι εγίναν νεκροθάφτες
και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα
και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ’ την αρχή
κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.

Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει
το μελετάνε τρεις μηχανορράφοι.
Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες
με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.
Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι
και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί
προσμένουν κάτι νέο να φανεί.
Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,
ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,
σαράντα με το λάδι και το ξύδι
κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε,
βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πούχεις κάνει δεν φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.

Ούγκο Τσάβες: «Δεν καταντάμε Ελλάδα»…

Διαβάσετε τα λόγια του κ. Ούγκο Τσάβες, Πρωθυπουργού της Βενεζουέλας, για να εκτιμήσετε τό κύρος που απολαμβάνει η Χώρα μας πέρα των συνόρων της

Ούγκο Τσάβες: «Δεν καταντάμε Ελλάδα»…

Από το http://clopyandpaste.blogspot.com/

«Με ρωτάτε γιατί στείλαμε φυλακή όσα στελέχη μας κλέψανε;
Γιατί κλέψανε! Και δεν τους τιμωρήσαμε εμείς αλλά οι θεσμοί.
Μου λένε «γιατί άφησες να μπει φυλακή ο υπουργός άμυνας και δεν τον κάλυψες επειδή ήταν προσωπικός σου φίλος;».
Μα… γιατί έκλεψε! Πρόδωσε την εμπιστοσύνη μας, την πίστη του λαού στη κυβέρνηση.
Πρόδωσαν τον Λαό, τη Δημοκρατία, το Στρατό, την Πατρίδα, το Έθνος; Τιμωρούνται από τη Δικαιοσύνη! Αν τους αφήσεις θα διαφθείρουν κι άλλους. Γι’ αυτό φυλακίστηκαν.
Τιμωρώντας τη διαφθορά κρατάμε γεμάτα τα ταμεία και…
τη Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη μαφία των τραπεζών μακριά απ’ τα πόδια μας.
Δεν καταντάμε Ελλάδα!»
Πηγή: kostasxan.blogspot.com

 

Κηφηνείον «Η Ωραία Ελλάς» του Σαράντου Καργάκου, Συγγραφέως – Φιλολόγου – Ιστορικού

Κηφηνείον «Η Ωραία Ελλάς»

του Σαράντου Καργάκου,

Συγγραφέως – Φιλολόγου – Ιστορικού

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ καί τριάντα χρόνια είναι η …εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές…Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» πού κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή πού ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής πού έδειχνε αριστερά καί πήγαινε δεξιά καί τούμπαλιν. Γι’ αυτό τουμπάραμε…Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, πού δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πώς η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν.

Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ’ όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό καί υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη καί στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη καί διδακτορικά!

Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις καί ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής καί χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, πού πιστεύουν ότι τα παιδιά καί μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες πού είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.

Παρ’ όλο πού γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής καί δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.

Τούτη η παιδεία, πού όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ’ ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα καί το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας καί η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσουμε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία καί την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τί να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης καί των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό καί πιο μεγάλο. Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ πού καταπίνει σελίδες σαν χάπια καί πού θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Καί το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό καί ως λόγος καί ως περιεχόμενο.

Καί τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» πού πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική καί τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πώς δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία πού προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα πού προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα καί στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί καί μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια καί οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα πού μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου -καί μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές καί δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες πού ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- πού προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά;

Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη καί του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς καί Ουκρανούς. Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών πού την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων πού την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία πού ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών. Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική καί την αγροτική τάξη. Στήν πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» καί υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις καί τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», οπού «μπαγιαντέρες» κάθε λογής καί φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουίσκι βαπτίστηκε … αγροτικό! Τώρα, όμως, πού έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Καί που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flen-tium (-κοιλάς κλαυθμώνων) καί θα κινείται quasi osculaturium inter flen-tium (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως καί οδύνης).

Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας πού θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως καί την παιδεία πού εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, πού τα κουράζει με την παπαγαλία καί το βάρος άχρηστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη καί η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη πού τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά! Είναι θλιβερή η εικόνα πού παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες καί θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, πού, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά πού λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», πού πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα πού οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απ’ έξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» καί οι νέοι κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο… κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».

Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα από ξένους. Στίς οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σέ λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων πού κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών πού θυμίζουν… Ελλάδα. Ακόμη καί τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, πού δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν πού προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» καί πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, πού πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κώνειου πού χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς.

Έπρεπε να ζούσε τώρα…Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές καί τα ΜΜΕ σακάτεψαν καί σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της -δικαιώματα στην τεμπελιά- καί ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον.

(Πηγή: From: Lydia Voulgari lydiavoulgari@hotmail.com

 

Αργεντινή: Χωρίς το ΔΝΤ η διαπραγμάτευση του χρέους

Αργεντινή: Διαπραγμάτευση χρέους χωρίς ΔΝΤ. Τζάμπα χάρηκαν οι αγορές για το θάνατο του Κίρχνερ. Συνεχίζει επάξια η γυναίκα του. (Ναυτεμπορική: http://bit.ly/ccMHR9) Αργεντινή: Χωρίς το ΔΝΤ η διαπραγμάτευση του χρέους Τρίτη, 16 Νοεμβρίου 2010

Όπως ανέφερε η πρόεδρος της χώρας, Κριστίνα Κίρχνερ, σε διάγγελμά της που μεταδόθηκε από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, «η ‘Λέσχη του Παρισιού’ δέχτηκε τη θέση της Αργεντινής να διαπραγματευτεί το χρέος χωρίς την παρέμβαση του ΔΝΤ».

Το αίτημα της Αργεντινής να διαπραγματευτεί το χρέος της, ύψους 7,5 δισ. δολαρίων, χωρίς τη μεσολάβηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ΔΝΤ δέχθηκε η «Λέσχη του Παρισιού».

Όπως ανέφερε η πρόεδρος της χώρας, Κριστίνα Κίρχνερ, σε διάγγελμά της που μεταδόθηκε από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, «η «Λέσχη του Παρισιού» δέχτηκε τη θέση της Αργεντινής να διαπραγματευτεί το χρέος χωρίς την παρέμβαση του ΔΝΤ».

«Δεν θα υπάρξουν επιτροπές, τράπεζες, εταιρείες, ούτε σύμβουλοι», τόνισε η Κίρχνερ, σημειώνοντας ότι η επιστολή που έστειλε η «Λέσχη του Παρισιού» για το θέμα αυτό «μιλά για ρεαλιστική διαπραγμάτευση και εμείς συμφωνούμε».

«Οι συνθήκες και οι προθεσμίες πληρωμής πρέπει να είναι ρεαλιστικές ώστε να μας επιτρέψουν να συνεχίσουμε να στηρίζουμε την οικονομική δραστηριότητα, περιλαμβάνοντας και την κοινωνία. Το μοντέλο αυτό είναι ο μοναδικός τρόπος για να πληρωθεί το χρέος», συμπλήρωσε.

Η «Λέσχη του Παρισιού» είχε κατ’ επανάληψη υποστηρίξει ότι ο μοναδικός τρόπος για να ρυθμίσει η Αργεντινή το χρέος της ήταν να υποταχθεί στους όρους του ΔΝΤ, κάτι όμως που η χώρα δεν ήταν διατεθειμένη να κάνει.

Στις 2 Νοεμβρίου ο υπουργός Οικονομικών, Αμάντο Μπουντού, επανέλαβε την άρνηση της χώρας του να διαπραγματευτεί με το ΔΝΤ, τερματίζοντας τις εικασίες περί αναστροφής του κλίματος μετά το θάνατο του πρώην προέδρου, Νέστορ Κίρχνερ, ο οποίος το 2005 είχε διώξει το διεθνή οικονομικό οργανισμό από την Αργεντινή κατηγορώντας τον για την οικονομική κρίση στην οποία βυθίστηκε η χώρα το 2001.

“Καταστροφική η λιτότητα για την Ελλάδα”

Σ. Αμίν: “Καταστροφική η λιτότητα για την Ελλάδα” (Επίκαιρα, 11-17/11/2010 (Επίκαιρα vs LV: http://bit.ly/bmVOAy))

Posted by leonidasvatikiotis στο http://www.thepressproject.gr 16/11/2010

Εμβληματική μορφή μεταξύ των σύγχρονων Μαρξιστών, ο γαλλοαιγυπτιακής καταγωγής Σαμίρ Αμίν βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα με αφορμή τη διήμερη διάσκεψη του Αριστερού Βήματος Διαλόγου και Κοινής Δράσης και της Πρωτοβουλίας Καλλιτεχνών ενάντια στο Μνημόνιο. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στα Επίκαιρα τονίζει τις βαθιές μεταβολές που έχουν συντελεσθεί στο σύγχρονο καπιταλισμό και ιδιαίτερα ως αποτέλεσμα της κρίσης του ’70, δημιούργημα της οποίας είναι και η πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση. Να αναφερθεί πως στα ελληνικά συνεχίζουν να κυκλοφορούν δύο βιβλία του Σαμίρ Αμίν: Η συσσώρευση σε παγκόσμια κλίμακα (δύο τόμοι, εκδόσεις Νέα Σύνορα ΕΠΕ, χωρίς χρονολογία και με εισαγωγή του Ανδρ. Παπανδρέου!) και Πέρα από τον γερασμένο καπιταλισμό (εκδ. Λιβάνη, 2004).

–Πως θα μπορούσατε να περιγράψετε την τρέχουσα οικονομική κρίση με λίγα λόγια;

-Η άποψή μου για την κρίση απέχει σημαντικά από αυτής της πλειοψηφίας ακόμη κι από την άποψη που κυριαρχεί εντός της Αριστεράς. Προσωπικά δεν πιστεύω καθόλου ότι η κρίση ξεκίνησε με την χρηματοπιστωτική κατάρρευση του 2008, ούτε πως η χρηματοπιστωτική κατάρρευση είναι η αιτία της εξελισσόμενης ύφεσης. Υποστηρίζω ακριβώς το αντίθετο: Ότι η χρηματοπιστωτική κατάρρευση αποτελεί συνέπεια της κρίσης που ξεκίνησε πολύ καιρό πριν. Μιας δομικής κρίσης που ξέσπασε πρώτα και κύρια στη πραγματική οικονομία και στη συνέχεια επεκτάθηκε στο περιβάλλον, το κλίμα, την διατροφή, την ενέργεια κ.λπ. Πρόκειται για μια συστημική, μακρά κρίση ενός συρρικνούμενου καπιταλισμού. Ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’70 του προηγούμενου αιώνα με την κατάργηση της μετατρεψιμότητας του δολαρίου σε χρυσό και την μετάβαση στο καθεστώς των κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 ξαφνικά, οι ρυθμοί μεγέθυνσης της Τριάδας (ΗΠΑ, ΕΟΚ, Ιαπωνία) έπεσαν στα μισά της προηγούμενης τριακονταετίας χωρίς να έχουν ανακάμψει από τότε. Κατ’ επέκταση η κρίση στην πραγματική οικονομία διαρκεί τέσσερις σχεδόν δεκαετίες.

–Πως αντέδρασε ο καπιταλισμός σε αυτή την κρίση;

– Αντέδρασε με τρεις ομάδες μέτρων. Αρχικά με την συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Αυτό μάλιστα το κύμα άλλαξε την ποιότητα του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Κατά δεύτερο, με την φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, μέσω των προγραμμάτων δομικής προσαρμογής, του ανοίγματος των αγορών κ.α. Και τρίτο, μέσω της χρηματιστικοποίησης, που άμβλυνε προβλήματα τα οποία προέρχονταν από την άνιση κατανομή του εισοδήματος η οποία επίσης περιόριζε την δυνατότητα επίτευξης συναινέσεων στην κοινωνία. Οι επεκτεινόμενες χρηματοπιστωτικές αγορές έτσι αποτέλεσαν το αντίδοτο στις συρρικνούμενες πραγματικές αγορές. Νιώθω μάλιστα ιδιαίτερα υπερήφανος που από το 2002 επεσήμανα ότι η χρηματιστικοποίηση αποτελεί την Αχείλια πτέρνα του συστήματος, ότι το σύστημα δεν είναι βιώσιμο και η κατάρρευσή του θα ξεκινήσει με μια χρηματοπιστωτική κρίση. Όπως και συνέβη. Αυτή είναι η δική μου ερμηνεία. Γι αυτό και ο τίτλος του καινούργιου μου βιβλίου (που ακόμη δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά) είναι «Έξω από την κρίση του καπιταλισμού ή τον καπιταλισμό της κρίσης;».

Οδεύουμε σε περίοδο χάους

–Σε αυτό το πλαίσιο είναι εφικτές οι μεταρρυθμίσεις;

– Δεν υπάρχει έδαφος σήμερα για επαναφορά προηγούμενων διευθετήσεων όπως η ρύθμιση των αγορών ή το κράτος πρόνοιας της μεταπολεμικής περιόδου. Οδεύουμε σε μια περίοδο χάους. Εννοώ ότι ως απόκριση στην κρίση υπάρχει μια μετακίνηση του κέντρου βάρους από την οικονομική διαχείριση στην πολιτική και τους κοινωνικούς και διεθνείς αγώνες. Το παράδειγμα της Ελλάδας από αυτή την άποψη είναι πολύ διδακτικό. Επομένως η προσπάθεια να βρεθεί μια αποδεκτή συναίνεση ακόμη και σε διεθνές επίπεδο, όπως επιχειρεί για παράδειγμα να κάνει ο Τζόζεφ Στίγκλιτς με τις διάφορες εκθέσεις του, είναι κενή περιεχομένου, είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Κατά την άποψή μου, επειδή παραμένω αισιόδοξος, «κοινωνικά συμβόλαια» θα πραγματοποιηθούν. Αλλά όπως συμβαίνει στην ιστορία θα είναι πολύ άνισα μεταξύ των διάφορων χωρών. Σε άλλα κράτη θα είναι πιο προωθημένα και σε άλλα λιγότερο για λόγους ιστορικούς, τοπικούς, κ.λπ. Ας δούμε την προηγούμενη μεγάλη κρίση, του ’30. Έφερε το Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία, το New Deal στις ΗΠΑ και επίσης το ναζισμό. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις διακρίνεται πώς η απάντηση δεν ήταν αμιγώς οικονομική και σε πολλές περιπτώσεις, ούτε καν οικονομική. Ήταν πρώτα και κύρια πολιτική, που στη συνέχεια δημιούργησε την αντικειμενική βάση για μια οικονομική διαχείριση.

– Θα μπορούσαμε δηλαδή παραφράζοντας τη γνωστή ρήση από την εκστρατεία του Κλίντον το 1992 («είναι η οικονομία, ηλίθιοι») να λέγαμε ότι σήμερα «είναι η πολιτική» και όχι η οικονομία…

– Αυτός είναι ο τρόπος που δουλεύει η Ιστορία. Δεν λειτουργεί με ευσεβείς πόθους για τις άριστες οικονομικές επιλογές και άλλα τέτοια.

– Πως ερμηνεύετε την απάντηση στην κρίση της ΕΕ και ιδιαίτερα της Γερμανίας;

– Δεν είναι απάντηση, η στάση της συνιστά μια προσαρμογή στην κρίση. Το σύστημα εξουσίας στην Ευρώπη, η Δεξιά και οι σοσιαλδημοκράτες που έχουν μεταλλαχθεί σε σοσιαλ-φιλελεύθερους δεν ανταποκρίθηκαν στις προκλήσεις της κρίσης. Το αποκλειστικό τους μέλημα ήταν να διατηρήσουν τις κοινωνικές σχέσεις, την ισορροπία προς όφελος του μονοπωλιακού καπιταλισμού, όπως είναι σήμερα.

Ευσεβής πόθος η ρύθμιση των αγορών

– Είναι παρόλα αυτά σε εξέλιξη μια συζήτηση με πρωτοβουλία της Γερμανίας για την αυστηρότερη εφαρμογή της δημοσιονομικής ισορροπίας, για την μεταβίβαση μέρους του κόστους της χρεοκοπίας στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, κ.α., που σηματοδοτούν μια βαθύτερη αντιδραστική μετάλλαξη της ΕΕ.

– Όλα αυτά τα μέτρα για την ρύθμιση των αγορών είναι ευσεβείς πόθοι. Οι κυβερνήσεις απευθύνονται στους αφελείς για να δείξουν ότι κάνουν κάτι. Ας ζήταγαν καλύτερα από την ηγεσία της Μαφίας να γίνει τίμια. Πιο πολλά αποτελέσματα θα είχαν.

Τα μέτρα που συζητιόνται για τις χώρες με μεγάλα ελλείμματα είναι ανεφάρμοστα, γιατί όλες οι χώρες της ΕΕ έχουν υψηλά ελλείμματα. Μάλιστα τα χρέη του ιδιωτικού τομέα αυξάνονται με ταχύτερους ρυθμούς απ’ ότι τα χρέη του δημόσιου. Μάλιστα με την εμβάθυνση της κρίσης τα ελλείμματα και τα χρέη του δημοσίου θα συνεχίσουν να αυξάνονται. Οι ποινές επομένως για τους δημοσιονομικά απείθαρχους στερούνται περιεχομένου, έχουν δημαγωγικό χαρακτήρα.

Το πιο δραματικό σε όλα αυτά είναι πως ούτε και η Αριστερά έχει απάντηση. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για την κοινοβουλευτική Αριστερά, αλλά ακόμη και για την ριζοσπαστική που εννοεί να μην αντιλαμβάνεται ότι ο δρόμος υπέρβασης της κρίσης έγκειται στην απαλλοτρίωση του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Τίποτε λιγότερο.

– Δεν είναι αυθαίρετο αυτό το συμπέρασμά σας; Πως προκύπτει;

– Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός δεν είναι κάτι καινούργιο. Υπήρξε ένα πρώτο κύμα μονοπωλιακής οργάνωσης στα τέλη του 19^ου αιώνα, που αναλύθηκε επαρκώς από τον Λένιν και άλλους. Όλα αυτά ήταν σωστά αλλά όχι αρκετά. Γιατί τα τελευταία χρόνια του προηγούμενου αιώνα, με την μακρά, δομική, ιστορική κρίση είχαμε ένα δεύτερο κύμα δημιουργίας μονοπωλίων, ένα νέο κύμα συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου. Το αποτέλεσμα δεν ήταν μόνο να δημιουργηθούν ορισμένα επιπλέον μονοπώλια, αλλά να αλλάξει η ποιότητά τους. Προσωπικά χρησιμοποίησα τον όρο «γενικευμένο μονοπωλιακό κεφάλαιο» για να περιγράψω αυτές τις μεταβολές. Και η σημασία εδώ έγκειται στο περιεχόμενο: ότι δηλαδή για πρώτη φορά στην ιστορία του καπιταλισμού, το μονοπωλιακό κεφάλαιο ελέγχει τα πάντα. Δείτε την πίεση που δέχονται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την έκταση που έχει λάβει η ανάθεση εργασιών σε τρίτους (outsourcing).

Ποιοτικές επίσης μεταβολές έχει υποστεί και η φύση της αστικής τάξης. Η αστική τάξη και το κεφάλαιο κάποτε ήταν συνώνυμα. Η αστική τάξη συγκροτήθηκε ως ιστορική τάξη με τοπικές ρίζες. Η επιχείρηση ήταν εγκατεστημένη σε ένα συγκεκριμένο σημείο, οι εργαζόμενοι προέρχονταν από εκεί γύρω, η οικογένεια του ιδιοκτήτη καταγόταν από την ίδια περιοχή, κ.α. Όλα αυτά περιέκλειαν και συνεπάγονταν με το πέρασμα του καιρού ένα είδος νομιμοποίησης, ορισμένες φορές και πατερναλιστικών σχέσεων. Αυτή η τάξη πλέον εξαφανίζεται και το κεφάλαιο γίνεται αφηρημένο. Σε ποιόν ανήκει μια τυπική επιχείρηση, όπως αυτή για παράδειγμα που παράγει τον καφέ που πίνουμε; Σε ένα αμερικανο-γερμανικό κοντσόρτιουμ που ποιος ξέρει ποιοι θα είναι οι μέτοχοί του, οι προμηθευτές του, κ.λπ.

– Και ποια είναι επομένως η αστική τάξη;

– Η αστική τάξη σήμερα είναι διάφοροι υπηρέτες του κεφαλαίου, καλοπληρωμένοι εννοείται όπως για παράδειγμα οι χρηματιστές, όχι όμως η κλασική αστική τάξη. Πρόκειται για τεράστιας έκτασης μεταβολή επειδή έχει σοβαρές συνέπειες σε πολιτικό, ιδεολογικό, πολιτιστικό και πολλά ακόμη επίπεδα. Αυτός επομένως ο τρόπος παραγωγής που έχει απαλλοτριώσει ακόμη και την αστική τάξη θα πρέπει να απαλλοτριωθεί.

Οι εθνικοποιήσεις είναι ένα πρώτο βήμα σε αυτή την διαδικασία, που δεν μπορεί να αποφευχθεί. Στη συνέχεια δε, ακολουθεί η κοινωνικοποίηση που είναι κάτι διαφορετικό. Η πρόοδος που μπορεί να επιτευχθεί σε αυτή την πορεία είναι μια μακρά ιστορική διαδικασία, δεν μπορεί όμως να αποφευχθεί το πρώτο βήμα το οποίο προανέφερα υπό την επίκληση αρνητικών εμπειριών από τις συμμετοχικές διαδικασίες που αναπτύχθηκαν στη Γερμανία ή κάτι άλλο.

Πόλεμος για τις πρώτες ύλες

-Αναφερθήκατε προηγουμένως στις πολλαπλές επιπτώσεις που έχει η αλλαγή του χαρακτήρα της αστικής τάξης. Στις διεθνείς σχέσεις και τη γεωπολιτική πως μεταφράζεται αυτή η μείζονα μεταβολή;

– Αυτό το σύστημα του γενικευμένου μονοπωλιακού καπιταλισμού αποτελεί την αντικειμενική βάση αυτού που αποκαλώ ως συλλογικό ιμπεριαλισμό της Τριάδας. Αυτό το σύστημα δεν μπορεί να αναπαραχθεί χωρίς τον έλεγχο ολόκληρου του πλανήτη, δηλαδή της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Ο έλεγχος ασκείται μέσω της αποκλειστικής πρόσβασης στις πλουτοπαραγωγικές πηγές. Η σημασία δε αυτού του ελέγχου είναι τόσο μεγάλη ώστε η προσφυγή στους πολέμους έχει αποκτήσει το χαρακτήρα της κανονικότητας. Γι’ αυτό το λόγο, αν θέλετε, το αμερικανικό κατεστημένο επέλεξε στη θέση του πατέρα Μπους τον Κλίντον και στη θέση του υιού Μπους τον Ομπάμα, έτσι ώστε να συνεχίζουν αδιατάρακτα το στρατιωτικό έλεγχο του πλανήτη σε συνεργασία με τα νεοαποικιακά στρατεύματα του ΝΑΤΟ. Αυτή είναι η βασικότερη αλλαγή που διακρίνω στην γεωπολιτική ισορροπία κι έχει ως διακύβευμα τον έλεγχο των φυσικών πόρων (όπως πετρέλαιο, κοβάλτιο, κ.α.) από τη Δύση έτσι ώστε ανερχόμενες δυνάμεις, όπως η Βραζιλία, η Κίνα και σε εντεινόμενο βαθμό η Ινδία. Η κυριαρχία μάλιστα των δυτικών χωρών σταδιακά αμφισβητείται και υπονομεύεται από τις χώρες του Νότου, από ορισμένες χώρες για να είμαστε ακριβείς.

Ως απόρροια του προηγουμένου είναι σε εξέλιξη διάφορες φιλόδοξες πολιτικές πρωτοβουλίες, όπως η Ομάδα της Σαγκάης, με τη συμμετοχή της Ρωσίας, της Κίνας, χωρών της Κεντρικής Ασίας, του Ιράν και με τη συμμετοχή παρατηρητών από την Ινδία.

–Δεν μπορεί πάντως να χαρακτηριστεί θεαματική η πρόοδος που έχει καταγραφεί στη συνεργασία τους…

-Υπάρχει μια σιωπηρή πρόοδος. Οι Κινέζοι δεν ανακοινώνουν ότι επιτυγχάνεται κι άλλες φορές λένε το αντίθετο απ’ αυτό που έχει συμβεί. Συχνά μάλιστα και με χαμόγελο.

Η επόμενη αλλαγή που διακρίνω είναι η ενοποίηση του νομισματικού και του χρηματοπιστωτικού συστήματος υπό την ηγεμονία του δολαρίου. Είμαστε μάρτυρες μιας αποσύνθεσης χωρίς ωστόσο να εξέρχεται κάτι που να είναι κατ’ ελάχιστο έστω καλύτερο. Εδώ έχουμε την διάλυση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος για το συμφέρον περιφερειακών υπο-συστημάτων όπως αυτό της Σαγκάης, της Νότιας Αμερικής (και βλέπουμε στη συγκεκριμένη περίπτωση πλευρές της νέας νομισματικής τάξης να συνδέονται με κοινωνικά κινήματα) ή της ευρωζώνης. Η Ευρώπη βέβαια αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, κι αυτό δεν αρέσει στους Ευρωπαίους να λέγεται, δεν υπάρχει, είναι μια τεράστια φλυαρία.

Κρυπτο-φασίστας ο Ζαν Μονέ!

– Για λόγους δομικούς ή σχετικούς με τις πολιτικές δυνάμεις που ηγεμονεύουν;

– Συμβαίνει επειδή η ΕΕ δομικά κατασκευάστηκε ώστε να είναι πάντα σε μια δευτερεύουσα θέση, ένα μηδενικό! Ο Ζαν Μονέ που θεωρείται και ήταν θεμελιωτής της, δήλωνε υπερήφανος για το φιλοφασιστικό του παρελθόν. Δεν έκρυψε την αγάπη του ιδιαίτερα για τον ιταλικό φασισμό και το καθεστώς του Βισύ ούτε και τις βαθιά αντιδημοκρατικές ιδέες του. Θαύμαζε επίσης τις ΗΠΑ λόγω του ότι είχαν καταφέρει να κάνουν παράνομο τον σοσιαλισμό και να απαγορεύσουν οποιαδήποτε συζήτηση για την αναγκαιότητα της ατομικής ιδιοκτησίας. Ο Ζαν Μονέ πίστευε ότι από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα πρέπει να ξεριζωθεί κάθε έννοια δημοκρατίας, κάθε σκέψη αντιπροσωπευτικότητας και άμεσης εκλογής και όλη η εξουσία να δοθεί αντιθέτως στους τεχνοκράτες. Το μίσος μάλιστα του βαθιά συντηρητικού ντε Γκολ προς τον φιλο-φασίστα Ζαν Μονέ είναι και ο μοναδικός λόγος που με κάνει φιλο-ντεγκολικό…

Δεν είναι επομένως ζήτημα κάποιου δημοκρατικού ελλείμματος, αλλά παντελούς έλλειψης δημοκρατίας. Κι αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει. Μάρτυρας το ευρω-σύνταγμα που έφτιαξε ο Ζισκάρ ντ’ Εστέν ο οποίος μάλιστα επανέλαβε τα λόγια του Μονέ: Ότι το ευρωσύνταγμα είναι πολύ καλό επειδή μοιάζει με το αμερικανικό καθώς ωθεί το σοσιαλισμό στην παρανομία. Το ευρωσύνταγμα δεν εξαφάνιζε το σοσιαλισμό αλλά και τα εθνικά κράτη για να μεταφέρει τις εξουσίες τους στο πουθενά.

Κοινή συνισταμένη όλων των παραπάνω είναι πως οι ΗΠΑ αποτελούν τον συλλογικό ηγέτη αυτού του συλλογικού ιμπεριαλισμού, καθώς είναι η μόνη δύναμη που έχει κράτος και στρατό.

Από τη στιγμή μάλιστα που τη δεκαετία του ’80 χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία να δημιουργηθεί μεταξύ της Σουηδίας, της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας μια συμμαχία που θα κινούταν πέραν του ανατολικού και του δυτικού μπλοκ, το λεγόμενο «ευρωπαϊκό σχέδιο» πήρε νέα ώθηση με τη δημιουργία του ευρώ. Δημιουργήθηκε έτσι ένα νόμισμα χωρίς να έχει από πίσω του ένα κράτος, έστω ένα υπερεθνικό κράτος, η διαχείριση του οποίου εν τέλει πέρασε στο μονοπωλιακό κεφάλαιο.

Made in USA η ισοτιμία του ευρώ

–Σε αυτή τη βάση δραστηριοποιήθηκε και το ΔΝΤ εντός της ευρωζώνης, κάτι που θα θεωρούταν αδιανόητο μέχρι πριν πολύ λίγα χρόνια;

-Ακριβώς. Δεν υφίσταται καμιά αντίθεση. Αυτός είναι ο συλλογικός καπιταλισμός. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η καταστροφή. Βλέποντας το δολάριο και το ευρώ διακρίνεις μια εντελώς ασύμμετρη κατάσταση. Το μέγεθος του ευρωπαϊκού ΑΕΠ ή του πληθυσμού της ευρωζώνης, όπως ισχυρίζονται πολλοί, δεν δηλώνουν το παραμικρό για την ισχύ του ευρώ. Οι Αμερικάνοι αποφασίζουν για την συναλλαγματική ισοτιμία του ευρωπαϊκού κοινού νομίσματος, ορίζοντας την ισοτιμία του δολαρίου. Δηλαδή η Ουάσινγκτον μονομερώς επιλέγει ένα φθηνό δολάριο και βρίσκεται τότε η ευρωζώνη με ένα ισχυρό ευρώ και αντίστροφα.

– Ποια είναι η επόμενη μέρα της τρέχουσας κρίσης;

-Οι ισχυροί της ΕΕ θα μεταφέρουν όλο και μεγαλύτερο μέρους του κόστους στους αδυνάτους. Καθόλου τυχαίο δεν ήταν όλα αυτά τα χρόνια το ενδιαφέρον της Γερμανίας να εντάξει στην ΕΕ μικρά και αδύνατα κράτη, επιβάλλοντας το ένα κύμα διεύρυνσης μετά το άλλο. Είναι μια διαδικασία που στο νέο μου βιβλίο την περιγράφω ως «Λατινοαμερικανοποίηση» της Ευρώπης. Στην Ελλάδα ωστόσο τα προγράμματα λιτότητας που επιβάλλονται σε όλη την ΕΕ θα αποδειχθούν πολύ πιο καταστροφικά κοινωνικά απ’ ότι θα είναι στην Γερμανία, για παράδειγμα, χωρίς να υποτιμάω τις δραματικές συνέπειες που θα έχουν κι εκεί. Υπογραμμίζω όμως τις εφιαλτικές συνέπειες που θα δεχθούν χώρες όπως η Ελλάδα. Μια ματιά στη Λετονία αρκεί. Οι ναζιστικές ορδές κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δεν προκάλεσαν τόσο πόνο…

 

ΔΗΜΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΥ:ΝΕΡΟΚΟΥΒΑΛΗΤΕΣ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ ΣΤΟ ΔΙΟΝΥΣΟ

Παρασκευή, 12 Νοεμβρίου 2010

Αναρτήθηκε από tromaktiko

ΝΕΡΟΚΟΥΒΑΛΗΤΕΣ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ ΣΤΟ ΔΙΟΝΥΣΟ

Αγαπητοί φίλοι τελικά αποδείχθηκε περίτρανα από την σταυροδοσία τόσο στην Άνοιξη όσο και σε άλλες περιοχές του ενιαίου Δήμου Διονύσου ότι το παιχνίδι ήταν στημένο η τράπουλα  «μπανισμένη» και οι καρέκλες δοσμένες από την αρχή. Αυτό που εμείς η υπόλοιποι υποψήφιοι εκτός της γνωστής «παράγκας» κάναμε ήταν απλώς να γεμίζουμε ένα ψηφοδέλτιο και να κουβαλάμε νερό στο μύλο των γνωστών σε όλους «βαρόνων» της αυτοδιοίκησης.

Ας είναι όμως εμπειρίες ζωής αποκτούμε όλοι και παίρνουμε μαθήματα για να συνειδητοποιούμε σιγά σιγά ότι ούτε δημοκρατικές διαδικασίες υπάρχουν ,ούτε ευγενής άμιλλα, ούτε άλλα τέτοιου είδους ρομαντικά κλισέ στην Ελλάδα του 2010 και στον νεοσύστατο Δήμο Διονύσου.

Υπάρχουν – υπήρχαν και δυστυχώς μάλλον θα συνεχίσουν να υπάρχουν μόνο επαγγελματίες πολιτευτάδες , που ξέρουν καλά να διαφεντεύουν τις τύχες μας ,εκμεταλλευόμενοι το φιλότιμο μας και τη διάθεση μας για δουλειά και προσφορά για τον τόπο μας.

Ας τα σκεφτούμε όλοι μας αυτά αγαπητοί φίλοι και ας λειτουργήσει ο καθένας μας όπως του λέει η συνείδηση και η λογική του.

Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ

Αναρτήθηκε από tromaktiko

ΠΑΣΙΠΟΥΛΑΡΙΔΗΣ ΑΒΡΑΑΜ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΝΕΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ομιλία Αβραάμ Πασιπουλαρίδη στον Αγ. Στέφανο 12/11/2010

Σας καλούμε στην προεκλογική ομιλία του υποψηφίου Δημάρχου Διονύσου Αβραάμ Πασιπουλαρίδη την Παρασκευή 12/11/2010 και ώρα 20:30 στο Πολιτιστικό Κέντρο του Αγ. Στεφάνου.

Αδέσμευτη Δημοτική Κίνηση

ΠΑΣΙΠΟΥΛΑΡΙΔΗΣ ΑΒΡΑΑΜ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΝΕΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ

ΔΗΛΩΣΗ-ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Νοεμβρίου 2010 δίνει την ευκαιρία στον εκλογικό μας συνδυασμό, την Αδέσμευτη Δημοτική Κίνηση, να κερδίσει την εκλογική μάχη, που κρίνεται τελικά στην επαναληπτική ψηφοφορία της 14ης Νοεμβρίου 2010.

Η επιλογή είναι ανάμεσα σ’ εμάς και την «ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ».

Ο εκατέρωθεν προεκλογικός λόγος και η πολιτική αντιπαράθεση μπορούν- και πρέπει-να εκτιμηθούν και να επανεκτιμηθούν μέχρι και την επόμενη Κυριακή.

Άλλωστε, λίγο-πολύ, είναι γνωστά «τα πρόσωπα και τα πράγματα» και ο καθ’ ένας έχει την ευκαιρία να τα αξιολογήσει και να τα επαναξιολογήσει.

Την Κυριακή, 14 Νοεμβρίου 2010, η εκλογή θα κερδηθεί, αρκεί:

Οι ψηφοφόροι μας της 7ης Νοεμβρίου να μας ξανατιμήσουν με την ψήφο τους και την 14η Νοεμβρίου. ΝΑ ΜΗ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.

Όσοι φίλοι μας, για οποιονδήποτε λόγο, δεν ψήφισαν την προηγούμενη Κυριακή, ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΘΟΥΝ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ της ερχόμενης Κυριακής.

Αυτοί που ψήφησαν «ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ» να επανεκτιμήσουν και να επαναξιολογήσουν «τα δεδομένα».

Τέλος, αυτοί που ψήφισαν «ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ»  και «ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΙΟΝΥΣΟΥ» να προσέλθουν στην κάλπη ΜΑΖΙΚΑ και να μας στηρίξουν.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ

Καλούμε το εκλογικό σώμα σε μαζική προσέλευση κατά την επαναληπτική ψηφοφορία της ερχομένης Κυριακής, 14 Νοεμβρίου 2010.

ΠΑΣΙΠΟΥΛΑΡΙΔΗΣ ΑΒΡΑΑΜ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΝΕΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ

Ο  ΠΑΣΙΠΟΥΛΑΡΙΔΗΣ  ΑΒΡΑΑΜ  ΕΙΝΑΙ  ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ  ΔΗΜΑΡΧΟΣ  ΤΟΥ ΝΕΟΥ  ΔΗΜΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ  ΑΔΕΣΜΕΥΤΗΣ  ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ  ΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ  ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ  ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ  ΕΠΙΣΚΕΥΘΗΤΕ  ΤΟ SITE  ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ   http://www.adk2010.com

Δήμοσ Διονύσου:Αποσπάσματα από την ομιλία του Αβραάμ Πασιπουλαρίδη στον Αγ. Στέφανο

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Φίλοι και φίλες
Συνδημότες και συνδημότισσες
Αγαπητοί μου συνυποψήφιοι και συνυποψήφιες

Με μεγάλη μου χαρά σας συναντώ απόψε στον Αγ. Στέφανο, λίγες μόνο ώρες πριν από τις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου.
Η παρουσία σας εδώ μας τιμά και μας ενδυναμώνει για να τερματίσουμε νικηφόρα τον ενδιαφέροντα και προκλητικό πολιτικό αγώνα που όλοι βιώσαμε την προεκλογική περίοδο.

Ήταν ακόμη χτες που το Κρυονέρι, ο Αγ. Στέφανος, η Άνοιξη , η Σταμάτα, η Ροδόπολη, η Δροσιά και ο Διόνυσος αποτελούσαν διαφορετικούς δήμους και κοινότητες.
Η συνένωσή τους σε ένα ενιαίο δήμο, το Δήμο Διονύσου, δημιούργησε ζητήματα, η διαχείριση των οποίων απαιτούσε, πρωτ’ απ’ όλα, ενωτικό πνεύμα.

Μετά την ανακοίνωση του «Καλλικράτη» άρχισαν να εξελίσσονται κάποιες διαδικασίες για τη δημιουργία μιας ενωτικής, όπως έλεγαν, δημοτικής παράταξης.
Η σχετική προπαγάνδα τις ενεφάνιζε ως ανοιχτές.
Χάριν του ενωτικού πνεύματος και δείχνοντας καλή πίστη, επιχειρήσαμε να συμμετάσχουμε.

Η απάντηση ήταν η εξής: «Δεν ταιριάζει η χημεία μας».

Αμέσως έγινε αντιληπτό ότι επρόκειτο για στημένες διεργασίες μηχανισμών, ξένες προς τη δική μας φιλοσοφία για την αυτοδιοίκηση.

Έτσι, προχωρήσαμε ιδρύοντας και στελεχώνοντας την Αδέσμευτη Δημοτική Κίνηση, τη δική μας δημοτική παράταξη, το συνδυασμό της νίκης.

Παράλληλα, συντάξαμε και το πρόγραμμά μας.
Ένα πρόγραμμα ορθολογικό, ρεαλιστικό, υλοποιήσιμο.
Ένα πρόγραμμα στηριγμένο στην συναντίληψη και τη συνεργασία.
Για εμάς θα είναι η πυξίδα στην πορεία μας.
Για τους δημότες το εργαλείο κοινωνικού ελέγχου και το όχημα ενεργούς συμμετοχής.

Το πρόγραμμά μας αυτό προσπαθήσαμε φιλότιμα να φθάσει και στο τελευταίο σπίτι.

Για τα ειδικότερα ζητήματα που αφορούν τις δημοτικές κοινότητες, που είναι πολλά και ποικίλα, γνωστοποιήσαμε τις θέσεις μας μέσω του τύπου και του διαδικτύου, όπως και σχετικών ομιλιών και φυλλαδίων, κύρια όμως μέσω της έντυπης και προφορικής ενημέρωσης των τοπικών κοινωνιών από τα στελέχη και τους υποψηφίους μας.

Εν όψει των ανωτέρω, δε θέλω να σας κουράσω και σήμερα, επαναλαμβάνοντας πράγματα που, λίγο-πολύ, είναι κοινώς γνωστά.

Έτσι, θα προχωρήσω αναφερόμενος σε κάποια ζητήματα που θεωρώ ότι βρέθηκαν στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης και, γι’ αυτό, κεντρίζουν περισσότερο το ενδιαφέρον του εκλογικού σώματος.

ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΚΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΡΟΣΙΑΣ

 

Σήμερα, ο Δήμος Δροσιάς, έχει κατατεθειμένο σε τράπεζα ένα ποσόν της τάξης των 4.000.000€, ενώ δεν βαρύνεται με κανένα δάνειο και δε χρωστάει τίποτα, σε κανένα.
Η οικονομική ευρωστία του Δήμου Δροσιάς, αποτέλεσμα χρηστής και συνετής διαχείρισης, είναι αναμφισβήτητη.
Ταυτόχρονα, ο Δήμος Δροσιάς, είναι ο παραγωγικότερος σε έργο ουσίας δήμος της «επτάπολης» Διονύσου.

Αυτή η κατάσταση των πραγμάτων είναι το δικό μας το «καλό το χαρτί».
Διότι, κοιτώντας κατάματα τον πολίτη, μπορούμε να του πούμε να μας αξιολογήσει, συγκρίνοντας μας με τους άλλους μέσω της χειροπιαστής πραγματικότητας και όχι της εικονικής που χρησιμοποιούν άλλοι για να χειραγωγήσουν το εκλογικό σώμα.

Για να απαντήσει σ’ αυτό το «καλό μας το χαρτί», η «ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ» δε δίστασε να εξαπολύσει τον πλέον προκλητικό πολιτικό λόγο.

Τώρα που η Ελλάδα στενάζει κάτω από τον ζυγό του μνημόνιου και του Δ.Ν.Τ., πληρώνοντας τα επίχειρα της νοοτροπίας της «αρπαχτής» και της άσκοπης κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος, τώρα που κόβονται μισθοί και συντάξεις για να πληρώσει ο λαός τα σπασμένα της πιο πάνω νοοτροπίας, τώρα που όλοι, έστω και εκ των υστέρων, βλέπουν τα λάθη και αναγνωρίζουν το σωστό,… να τι βρήκαν να πουν:

«Θα προτιμούσαμε, εάν θέλετε, ακόμη και να χρωστούσε ο δήμος μας, αλλά να είχε λύσει επιτέλους σήμερα το αποχετευτικό πρόβλημα της πόλης μας…» «Η αποστολή και υποχρέωση του δήμου είναι να δαπανά τα χρήματα…» (Ροΐδης-Ποτίδης, Βορεινή, αρ. φύλλου 24).

 

«Θα ένιωθα εκτεθειμένος εάν είχαμε 4-5 εκατομμύρια ευρώ …». (Νικητόπουλος, Βορεινή, αρ. φύλλου 24).

 

 

«Είναι προφανές ότι οι Δήμοι δεν είναι χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να συσσωρεύουν μεγάλα κεφάλαια…» (Καλαφατέλης, Βορεινή, αρ. φύλλου 25).

Έχουν και το πολιτικό θράσος να θέλουν «να βγουν κι’ από πάνω».

Η αποχέτευση των Καλαφατέλη, Σακελλαρίου και Νικητόπουλου είναι με χρήματα της κοινότητας Κρυονερίου και των δήμων Αγ. Στεφάνου και Άνοιξης αντίστοιχα.
Η αποχέτευση του Πασιπουλαρίδη στη Δροσιά, προϋπολογισμού δαπάνης περίπου 6.300.000 €, είναι με επιδότηση του ΕΣΠΑ και δεν επιβαρύνει ούτε το δήμο ούτε τους δημότες.
Για τον μέσο κοινό νού, αυτό τα λέει όλα και σφάλλουν οικτρά οι της «ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ» υποτιμώντας τόσο τη νοημοσύνη των συνανθρώπων τους.

Θα το πληρώσουν ακριβά στην κάλπη.

 

Η τοπική εφημερίδα «ΟΔΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΥ» (αρ. φύλλου 39) αναφερόμενη σε παράδειγμα πολιτικού πολιτισμού, εν προκειμένω του Παναγιώτη Βορριά, διαλαμβάνει τα εξής σχετικά:

«Μιλάμε ασφαλώς για τα εύσημα που ευθαρσώς και δημοσίως απένειμε ο επικεφαλής της Συμμαχίας για τον Πολίτη Παναγιώτης Βορριάς, δήμαρχος Αγ. Στεφάνου σήμερα, στον συνάδελφό του δήμαρχο της Δροσιάς Αβραάμ Πασιπουλαρίδη, επικεφαλής του συνδυασμού Αδέσμευτη Δημοτική Κίνηση, για την επιτυχία του τελευταίου να εντάξει το τεράστιο έργο της αποχέτευσης της πόλης του στο ΕΣΠΑ, εξοικονομώντας έτσι για τους δημότες πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ».

Λάβετε υπ’ όψιν ότι ο Παναγιώτης Βορριάς είναι και αυτός εκλογικός μας αντίπαλος και συγκρίνατε το λόγο του με αυτόν της «ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ».

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Ο κ. Νικητόπουλος λέει ότι θα ένοιωθε εκτεθειμένος αν είχε χρηματικό περίσσευμα ο δήμος του.

Εμείς του απαντάμε ότι θα νοιώθαμε εκτεθειμένοι αν είχαμε χρεώσει το δήμο με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για άκαιρες αποχετεύσεις ψηφοθηρικού χαρακτήρα και, εν συνεχεία, στέλναμε στους δημότες λογαριασμούς δεκάδων χιλιάδων ευρώ στον καθ’ ένα, για να εξοφληθεί το αντίστοιχο δάνειο.

Το ίδιο θα νοιώθαμε και αν είχαμε πετάξει 1-2 εκατομμύρια ευρώ για μη πραγματοποιήσιμες πολεοδομικές μελέτες, που σήμερα έχουν καταντήσει «κουρελόχαρτα»,  για  αχρησιμοποίητους  «ποδηλατόδρομους», κ.ο.κ.

Ομοίως, θα νοιώθαμε εκτεθειμένοι αν είχαμε αναδιαρθρώσει το χρέος μας στην ΕΥΔΑΠ, δηλαδή αν είχαμε ομολογήσει έμπρακτα ότι, στην πραγματικότητα, έχουμε πτωχεύσει.

Τέλος, ασφαλώς θα νοιώθαμε εκτεθειμένοι αν είχαμε ξεχάσει να κάνουμε δήλωση «πόθεν έσχες», όπως προκύπτει για τον ίδιο βάσει εγγράφου της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών προς το Υπουργείο Εσωτερικών με αρ. πρωτ. 18841/10/23-4-2010.

Σε ό,τι αφορά τον κ. Καλαφατέλη, τον πληροφορούμε ότι ένα αποθεματικό της τάξης των 4.000.000 € δεν αποτελεί για ένα δήμο «συσσώρευση μεγάλου κεφαλαίου», όπως μάταια προσπαθεί να πείσει το εκλογικό σώμα λαϊκίζοντας.

Ισχύει το ακριβώς αντίθετο: Χωρίς ένα τέτοιο αποθεματικό κανένας δήμος δε μπορεί να ασκήσει αποτελεσματική πολιτική.

Παραδείγματoς χάριν, δε μπορεί να απαλλοτριώσει κοινοχρήστους χώρους, να συγχρηματοδοτήσει έργα, να πληρώνει έγκαιρα τα τρέχοντα έξοδα, κ.ο.κ.

Πολύ περισσότερο, δε μπορεί να ασκήσει κοινωνική πολιτική. Όλοι μας ακούσαμε τελευταία ότι πρέπει να κοπούν οι εκδρομές των ΚΑΠΗ, με το πρόσχημα ότι χρεωμένοι δήμοι δεν νοείται να χρηματοδοτούν εκδρομές.

 

Στο σημείο αυτό θέλω να σας πω ένα χαρακτηριστικό περιστατικό:
Στο Δήμο Δροσιάς πήραμε απόφαση προ καιρού να ενισχύσουμε χρηματικά κάποιους οικονομικά αδύναμους συνανθρώπους μας. Η Επίτροπος του Ελεγκτικού Συνεδρίου είχε επιφυλάξεις για τη νομιμότητα της απόφασης αλλά κατορθώσαμε να την πείσουμε με το επιχείρημα ότι έχουμε αποθεματικό και ότι η οικονομική ενίσχυση θα γινόταν από τόκους και όχι από κεφάλαιο.

Εν πάσει περιπτώσει, η «ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ» δε διστάζει να δηλώσει καθαρά και ξάστερα ότι, αν το εκλογικό σώμα της εμπιστευθεί το δήμο, τα όποια αποθεματικά θα εξαφανισθούν εν ριπή οφθαλμού.

Τα επιχειρήματά τους είναι επιπέδου νηπιαγωγείου:
Μία νοικοκυρά και μάνα, λένε, δε μπορεί να στερεί τον επιούσιο από τα παιδιά της και να τα καταδικάζει σε ασιτία, σπέρνοντας μόνο τον πόνο, τη δυστυχία και την απόγνωση (Ροΐδης, Ποτίδης, Βορεινή, αρ. φύλου 24).

Θαυμάστε τους!
Δεν διστάζουν ακόμη και να αυτογελοιοποιούνται προκειμένου να αναρριχηθούν στα αξιώματα εκείνα που θα τους επιτρέψουν να ροκανίσουν όσα με τη συνετή και νοικοκυρεμένη διαχείριση πολλών ετών κάποιοι άλλοι κατάφεραν να εξασφαλίσουν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

Ας γνωρίζουν όμως ότι «έχουν γνώση οι φύλακες», δηλαδή, εν προκειμένω, το εκλογικό σώμα.

Στο σημείο αυτό, δε θα ήθελα να σας κρύψω ότι, εν όψει του «Καλλικράτη», ακούστηκαν κάποιες φωνές στη Δροσιά που έλεγαν ότι πρέπει να ξοδευτούν όπως- όπως τα αποθεματικά του δήμου για να μη τα φάνε οι επιτήδειοι.  Εμείς κωφεύσαμε, γιατί πιστεύουμε ακράδαντα ότι το εκλογικό σώμα δεν πρόκειται να επιτρέψει τέτοια εξέλιξη.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ 24

 

Η προκείμενη αναφορά μου στο, περίφημο πλέον, «άρθρο 24» αποσκοπεί, κύρια, στην καταγγελία του σχετικού προεκλογικού λόγου της «ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ».

Στην εφημερίδα «Βόρεια Προάστια», φύλλο 40, διαβάζουμε τα εξής για τον κ. Καλαφατέλη:

«Απαντώντας  σε ερώτηση για τη θέση της «ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ» απέναντι στο άρθρο 24 του προσχεδίου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, το οποίο στην ουσία καταργεί οικισμούς προϋφιστάμενους του έτους 1923, είπε ότι είναι κάθετα αντίθετος και ότι έχει ζητήσει την απόσυρση του συγκεκριμένου άρθρου»

 

Από την ιστοσελίδα της «ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ» πληροφορούμεθα ότι στις 14-10-2010, σε ομιλία του στη Σταμάτα, ο κ. Νικητόπουλος, παρουσία του κ. Καλαφατέλη, είπε μεταξύ άλλων τα εξής:

«Εγώ πιστεύω ότι εσείς οι μικρότεροι ιδιοκτήτες μπορεί να βολεύεστε με το «άρθρο 24», του νόμου του καινούργιου. Για αυτό όπως είπε και ο πρόεδρος και αυριανός Δήμαρχος (εννοεί τον κ. Καλαφατέλη) εμείς θα παλέψουμε το άρθρο αυτό και θα το υποστηρίξουμε όσο βοηθάει εσάς».

 

Δηλαδή, οι κ.κ. Νικητόπουλος και Καλαφατέλης, ούτε λίγο ούτε πολύ, λένε ότι το «άρθρο 24» παλεύεται, τέλος πάντων, και ότι θα το υποστηρίξουν καθ’ όσο αυτό μπορεί να βολεύει κάποιους!!!

Εδώ έχουμε δύο ακριβώς αντίθετες θέσεις:
Τη μιά μας λένε ότι είναι κάθετα αντίθετοι με το «άρθρο 24» και ζητούν την απόσυρσή του και την άλλη ότι θα το υποστηρίξουν, γιατί αυτό μπορεί να βολεύει κάποιους.

Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ.

 

Κύριοι της «ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ», το εκλογικό σώμα απαιτεί ΚΑΘΑΡΟ προεκλογικό λόγο.

Ο προεκλογικός λόγος που πατάει σε δύο βάρκες αποτελεί εμπαιγμό της κοινωνίας.

Σε κάθε περίπτωση, εμείς ξεκαθαρίζουμε τη θέση μας:

Το «άρθρο 24» είναι θνησιγενές και θα φύγει ΑΝ και ΕΦ’ ΟΣΟΝ το εκλογικό σώμα δώσει την κατάλληλη απάντηση.

Διότι οι υπουργοί και οι πάσης φύσεως σύμβουλοί τους έρχονται και παρέρχονται.
Εμείς είμαστε αυτοί που μένουμε.

Άμα εμείς σταθούμε όρθιοι, το «άρθρο 24» θα φύγει.

Η ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ Κ. ΚΑΛΑΦΑΤΕΛΗ

 

Προ εβδομάδος περίπου, προκειμένου να δώσουμε μία εικόνα της ποιότητας του εκπεμπόμενου «ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΗΘΟΥΣ» του κ. Καλαφατέλη, κυκλοφορήσαμε ένα σχετικό φυλλάδιο.

Εκεί επισημάναμε τέσσερις περιπτώσεις κακοδιοίκησης που, από διάφορα έγγραφα και στοιχεία, φέρονται να βαρύνουν τον κ. Καλαφατέλη ως κοινοτάρχη Κρυονερίου.

– Η πρώτη αφορά ρουσφετολογική συμπεριφορά και δη  σε βάρος τρίτου.
– Η δεύτερη αφορά σε προσλήψεις «απ’ το παράθυρο».
– Η τρίτη αφορά την, με δική του υπαιτιότητα, σοβαρή οικονομική επιβάρυνση της Κοινότητας Κρυονερίου λόγω υπέρμετρης αύξησης του κόστους προμήθειας νερού από ιδιώτη.
– Η τέταρτη αφορά αυθαίρετη σύμβαση οικονομικού περιεχομένου για την τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων μέσα στα διοικητικά όρια του γειτονικού Δήμου Αγ. Στεφάνου.

Μέχρι τώρα τουλάχιστον, ούτε ο ίδιος ούτε ο συνδυασμός του μπόρεσαν να αρθρώσουν έστω και μία λέξη επί της ουσίας των πιο πάνω θεμάτων.

Η σιωπή του κ. Καλαφατέλη για τα πιό πάνω ζητήματα είναι εκκωφαντική σε τέτοιο βαθμό που να έχει καταστεί πλέον ένοχη.

Αντί απάντησης, ο κ. Καλαφατέλης «επιστράτευσε» τον «δορυφόρο» του Θανάση Ροΐδη, ο οποίος απλώς λασπολογεί «επί παντός επιστητού», χωρίς όμως να τολμά, ούτε και αυτός, να κάνει λόγο «για τη ταμπακιέρα».

Έτσι, ο κ. Ροΐδης, με τη στάση του, επισφραγίζει, και αυτός, την ένοχη σιωπή της «ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ».

Δεν έχουν τίποτα, λοιπόν, να πουν επί της ουσίας για να υπερασπίσουν εαυτούς και αλλήλους;

 

«ΚΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙ» ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΚΡΥΟΝΕΡΙ

Στο φυλλάδιο που κυκλοφορήσαμε, αναφέρονται τα σχετικώς τεκταινόμενα με το νερό στο Κρυονέρι, μέχρι  το έτος 2006.

Φαίνεται όμως ότι η υπόθεση έχει και συνέχεια.

Στην εφημερίδα «Η Αλήθεια της Ανατολικής Αττικής», φύλλο 97, υπάρχει ένα δημοσίευμα τεκμηριωμένο με έγγραφα και στοιχεία, από τα οποία προκύπτουν τα εξής:

Με εισήγηση του κ. Καλαφατέλη, ελήφθη η 191/2007 απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου Κρυονερίου, βάσει της οποίας η κοινότητα προμηθευόταν νερό μισθώνοντας δύο ιδιωτικές γεωτρήσεις.

Σημειωτέον ότι, και στις δύο περιπτώσεις, ο λογαριασμός της ΔΕΗ για την άντληση του νερού βαρύνει την κοινότητα. Δηλαδή, μιλάμε για ΚΑΘΑΡΑ χρήματα, σε ό,τι αφορά τους ιδιώτες.

Κατ’ αρχήν, το περίεργο είναι ότι τα μισθώματα συμφωνήθηκε να καταβάλλονται ασχέτως της αντληθησόμενης ποσότητας νερού(!!!)

Σημειωτέον ότι η αντιπολίτευση διαφώνησε και ζήτησε η πληρωμή να γίνεται βάσει κυβικών, πράγμα που ήταν και το αυτονόητο.

Γιατί ο κ. Καλαφατέλης και οι «συν αυτώ» εκώφευσαν;

Η υπόθεση όμως έχει και συνέχεια:

Από την υπ’ αρ. 169/2008 απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου Κρυονερίου προκύπτει ότι ακολούθησε προσφορά του ενός εκ των άνω ιδιωτών για μηνιαίο μίσθωμα της γεώτρησής του προς 3.000 €, ενώ προηγουμένως, βάσει της 191/2007 πιό πάνω απόφασης, ήταν 10.000 € μηνιαίως .

Και, σα να μην έφτανε αυτό, βάσει του προαναφερθέντος δημοσιεύματος, ο ίδιος  ιδιώτης δηλώνει δημοσίως σήμερα ότι προτίθεται να προβεί σε δωρεάν παραχώρηση του νερού της γεώτρησής του.

Το γεγονός αυτό, δηλαδή ότι ο ένας απ’ τους πιό πάνω ιδιώτες, από 10.000 € μηνιαίως που του έδιναν, έκανε, ακολούθως, πρόταση για 3.000 €και, τέλος, δηλώνει ότι δε θέλει καθόλου χρήματα, υποδηλώνει ότι τα πιό πάνω μισθώματα των 10.000 € είναι εξωπραγματικά.

Εξωπραγματικά, λοιπόν μισθώματα γεωτρήσεων και μάλιστα ανεξαρτήτως της παρεχομένης ποσότητας νερού;

Φαίνεται ότι «κάτι τρέχει» με το νερό στο Κρυονέρι.

ΟΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΚΑΙ ΠΕΥΚΟΦΥΤΟΥ

 

Ας μου επιτραπεί τώρα, το τελευταίο τμήμα της ομιλίας μου να το διαθέσω σε δύο πράγματι αδικημένους οικισμούς προϋφιστάμενους του έτους 1923.
Είναι οι οικισμοί «Σταμάτα-Σπάτα» και «Πευκόφυτο», πρώην «Σπατατζίκι».

Κατά κάποιο τρόπο, οι δύο αυτοί, οικισμοί έχουν «Βίους παράλληλους».

Στο ΦΕΚ 1109/22-12-1997 δημοσιεύτηκαν, δίπλα-δίπλα, οι δύο σχετικές νομαρχιακές αποφάσεις αναγνώρισής τους ως οικισμών προϋφισταμένων του έτους 1923.

Στις ίδιες πιο πάνω αποφάσεις αναφερόταν ότι θα επακολουθήσει η οριοθέτηση των οικισμών αυτών με τη νόμιμη διαδικασία.

Έκτοτε, τα όρια των οικισμών αυτών έχουν καθοριστεί μόνο με αποφάσεις δημοκοινοτικών συμβουλίων.

Ο αστικός χαρακτήρας των οικισμών των προϋφισταμένων  του έτους 1923 δεν εξαρτάται από την οριοθέτηση τους ή μη. Είναι ένα ζήτημα πραγματικό. Έτσι, ακόμα και σε περίπτωση παντελούς έλλειψης καθορισμένων ορίων, η πολεοδομία οφείλει να χορηγεί την αιτούμενη οικοδομική άδεια, κατόπιν αυτοψίας και διαπίστωσης του πραγματικού γεγονότος ότι το υπό ανοικοδόμηση οικόπεδο ευρίσκεται μέσα στα όρια του οικισμού.

Ούτε όμως και τέτοιες οικοδομικές άδειες χορηγήθηκαν στους πιο πάνω οικισμούς, διότι, με διάφορες προφάσεις περί προστατευτέων ζωνών («Πεντελικό», κλπ), αποτέλεσμα υπαλληλικής ευθυνοφοβίας, οι αρμόδιοι απεθάρρυναν όσους ενδιαφερομένους διεκδικούσαν τα νόμιμα δικαιώματά τους.

Είναι όμως γνωστό ότι ο χαρακτήρας των οικισμών αυτών ως αστικών ζωνών κατισχύει έναντι των άνω ζωνών.

΄Ετσι, οι εν λόγω προφάσεις δεν ευσταθούν και τα σχετικά δικαιώματα των ιδιοκτητών ακινήτων στους πιο πάνω οικισμούς εξακολουθούν, σε κάθε περίπτωση, να παραμένουν ακέραια.

Έχουμε, λοιπόν, στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, μία κατάφωρη αδικία, την άρση της οποίας δεσμευόμαστε να δρομολογήσουμε με σταθερά βήματα.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

 

Τελειώνοντας, θα ήθελα να σας μεταφέρω τα μηνύματα νίκης που μας έρχονται από παντού και να σας ζητήσω, αυτές τις τελευταίες ώρες πριν το άνοιγμα της κάλπης, να συνεχίσετε ακούραστα τον αγώνα, ακόμα και την ημέρα των εκλογών.

Δεν είναι ανάγκη να σας πω βέβαια, διότι το διαισθάνεσθε κ’ εσείς, ότι η προσπάθεια θα συνεχισθεί και την επόμενη εβδομάδα, και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση.

Γι’ αυτό, ανεξαρτήτως αποτελέσματος της πρώτης Κυριακής, από τον αγώνα της επόμενης εβδομάδας δεν πρέπει να λείψει κανείς, έστω και αν ο ίδιος, ως υποψήφιος, δεν είχε το αποτέλεσμα που ήλπιζε και περίμενε. Ο αγώνας ήταν, είναι και θα παραμείνει κοινός μέχρι τέλους.

Απευθύνω αγωνιστικό χαιρετισμό και εύχομαι καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους μας.

ΑΒΡΑΑΜ ΠΑΣΙΠΟΥΛΑΡΙΔΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗΣ ΑΚΑΘΑΡΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΡΟΣΙΑΣ