Βασιλείου, Α. 2019. Εισαγόμενα εφυαλωμένα κεραμικά από την Αργολίδα που χρονολογούνται στη Φραγκοκρατία και την Α’ Ενετοκρατία (13ος – α’ μισό 16ου αι.). Μεταδιδακτορική Έρευνα. Αθήνα: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Αγγλική Περίληψη)

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Ο ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΑ ΑΠΟ ΤΟ 1835 ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΜΑΡΑΘΩΝΑ.

Μαραθώνας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΙΤΕΡΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

 by https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B8%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82

Συντεταγμένες: 38°9′18″N 23°57′49″E

Μαραθώνας
Μαραθώνας 38°9′18″N 23°57′49″E
Χώρα	Ελλάδα
Διοικητική υπαγωγή	Δήμος Μαραθώνος
Έκταση	226,6 km²
Υψόμετρο	28 μέτρα
Πληθυσμός	7.170 (2011)
Ταχ. κωδ.	190 07
Τηλ. κωδ.	22940
Ζώνη ώρας	UTC+02:00 (επίσημη ώρα) UTC+03:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Μαραθώνας (αποσαφήνιση).

                                                                  χάρτης Μαραθώνα

Ο Μαραθώνας είναι κωμόπολη της ανατολικής Αττικής και έδρα του ομώνυμου δήμου. Συνορεύει με το Γραμματικό, τη Νέα Μάκρη, τον Βαρνάβα, το Καπανδρίτι, τη Σταμάτα και τη Ροδόπολη. Είναι από τους πλέον ιστορικούς δήμους της Ελλάδας. Έγινε γνωστός από την ομώνυμη μάχη τον Σεπτέμβριο του 490 π.Χ. μεταξύ Αθηναίων (Πλαταιών) και Περσών. Πήρε την ονομασία του από τον τοπικό ήρωα Μάραθο.

Κύριο λήμμα: Μαραθώνας Αιαντίδας

Αργότερα (στην αρχαιότητα) ιδρύθηκαν στην περιοχή και οι πόλεις Προβάλινθος, Οινόη και Τρικόρυθος οι οποίες μαζί με τον Μαραθώνα αποτέλεσαν την Τετράπολη της Αττικής. Από τον Μαραθώνα προέρχονται οι όροι Μαραθωνοδρόμος και Μαραθώνιος.

Διοικητικές μεταβολές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μαραθώνας αποτέλεσε από την δημιουργία του ελληνικού κράτους έδρα οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης. Το 1835 ορίστηκε έδρα του τότε διευρυμένου δήμου Μαραθώνος που περιλάμβανε στα όριά του τους οικισμούς Γραμματικό, Βαρνάβας, Κιούρκα (Αφίδνες), Σπατατζίκι (Πευκόφυτο), Ραπεντόσα (Ανατολή), Ξυλοκέριζα, Σταμάτα, Βελλιαντζίκι (Μικροχώρι), Αμυγδαλέζα, Μάζι (Πολυδένδρι), Γεροσακούλι, Μπρέξιζα και Σπάτα. Μετά την κατάργηση του δήμου το 1912 ο Μαραθώνας αποτέλεσε έδρα της νεοσύστατης κοινότητας Μαραθώνα η οποία αρχικά διατηρούσε στα όριά της τους οικισμούς Σταμάτα, Διόνυσος, Καλέντζι, Αμυγδαλέζα, Μπέης, Ραπεντόσα, Ξυλοκέριζα, Πλεξίδα και Βρανάς. Η κοινότητα αναγνωρίστηκε σε δήμο το 1989 και διατηρήθηκε στην ίδια μορφή μέχρι τα τέλη του 2010. Με την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης ο Μαραθώνας ορίζεται ξανά έδρα του νέου διευρυμένου Δήμου Μαραθώνος.

Η Ελλάδα είναι παντού!!!

Επανελληνισμός των Ελλήνων

13 Δεκεμβρίου 2023  · 

 

 

 

Η Ελλάδα είναι παντού!!!

 

https://www.facebook.com/100079775113789/videos/1504134177100074

Παλεύοντας με τα Δρακόνερα: περιβαλλοντική μεταβολή στο τέλος της 3ης χιλιετίας π.Χ. σε μια πρωτοελλαδική θέση στο «Μεγάλο Έλος» του Μαραθώνα

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Βασιλείου, Α. 2019. Εισαγόμενα εφυαλωμένα κεραμικά από την Αργολίδα που χρονολογούνται στη Φραγκοκρατία και την Α’ Ενετοκρατία (13ος – α’ μισό 16ου αι.).

Βασιλείου, Α. 2019. Εισαγόμενα εφυαλωμένα κεραμικά από την Αργολίδα που χρονολογούνται στη Φραγκοκρατία και την Α’ Ενετοκρατία (13ος – α’ μισό 16ου αι.). Μεταδιδακτορική Έρευνα. Αθήνα: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Αγγλική Περίληψη)

Αναστασία Βασιλείου

Μελέτες Υλικού Πολιτισμού ,Μεσαιωνικές Σπουδές ,Βυζαντινές Σπουδές ,Μεσαιωνική κεραμική ,

Βυζαντινή Κεραμική,Πελοπόννησος ,

Ενετικές κτήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο ,

Η Πελοπόννησος στο Μεσαίωνα ,

Ceramica Medievale ,

Άργος ,

Αργολίδα

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Ταφικά τοπία και τελετές στην αρχαία Μακεδονία: Νεκροταφεία και έθιμα ταφής από την Εποχή Σιδήρου ως τη Μέση Ελληνιστική Περίοδο

Publisher:  Aristotle University of Thessaloniki

Publication Date:  2020

Αντικείμενο της παρούσας μελέτης αποτελούν τα νεκροταφεία που έχουν αποκαλυφθεί και ερευνηθεί συστηματικά ή αποσπασματικά στον γεωγραφικό χώρο της σημερινής Μακεδονίας, καθώς και τα ταφικά έθιμα, από την Εποχή Σιδήρου έως τη Μέση Ελληνιστική Περίοδο. Αν και βρίσκονται εκτός οικισμών, τα νεκροταφεία αποτελούν κομμάτι του οικισμού και ο εντοπισμός τους δηλώνει και την ύπαρξη παρακείμενης πόλης ή εγκατάστασης. Ο αριθμός των αποκαλυφθέντων νεκροταφείων ασφαλώς δηλώνει ανάλογο αριθμό οικισμών και μαρτυρεί τη διάρκεια της ανθρώπινης δραστηριότητας στο σύνολο της έκτασης της σημερινής Μακεδονίας, κατά την περίοδο που εξετάζεται εδώ. Συνολικά παρουσιάζονται 350 νεκροταφεία από 210 θέσεις. Στα επιμέρους κεφάλαια παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά των νεκροπόλεων κάθε περιοχής και κάθε χρονικής περιόδου. Μέσα από τη συνολική παρουσίαση των επιμέρους νεκροταφείων γίνεται δυνατό να διαπιστωθούν φαινόμενα, τα οποία δεν διακρίνονται στη μεμονωμένη εξέταση του καθενός από αυτά. Έτσι, επισημαίνεται μία σειρά σημαντικών χαρακτηριστικών ή και προβλημάτων ανά εποχή.

Για περισσότερα πατηστε εδώ

Μύθοι και αλήθειες για την ψυχρή λίμνη του Βόρειου Ατλαντικου. Eπιμέλεια: Καθαρόπουλος Ιωάννης – Πασιπουλαρίδης Ερμής

by  https://docplayer.gr/50004801-Mythoi-kai-alitheies-gia-tin-psyhri-limni-toy-voreioy-atlantikoy-epimeleia-katharopoylos-ioannis-pasipoylaridis-ermis.html

Για περισσότερα πατήστε εδώ

H λέξη Θεσσαλία ετυμολογικά προέρχεται απο τις λέξεις: θέση + αλός = ο τόπος που πριν ήταν θάλασσα

Όταν δεν γνωρίζεις την Ιστορία σου, είσαι αναγκασμένος να την ξαναζήσεις❗️

….. σχετικά με τις πλημύρες στην Θεσσαλία … Αν διάβαζαν Ιστορία οι Έλληνες θα γνώριζαν πως η Θεσσαλία ετυμολογικά προέρχεται απο τις λέξεις:

θέση + αλός = ο τόπος που πριν ήταν θάλασσα

θα ήξεραν πως ο κάμπος ήταν μια θαλάσσια λίμνη τα προϊστορικά χρόνια διότι η γεωμορφολογία είναι τέτοια ώστε να κάθεται το νερό στην περιοχή αυτή. Έτσι θα πρόσεχαν πως να χτίσουν αρχιτεκτονικά και μηχανικά τα σπίτια τους αλλά και το πως να διαμορφωθούν οι πόλεις γενικότερα απο τις περιφέρειες και τους κυβερνώντες. Επίσης θα είχαν κρατήσει ζωντανή την γνώση για τις τεχνητές απορροές προς την θάλασσα.

Και εξηγώ:

Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί πως πολλούς αιώνες πριν απο αυτόν ο κάμπος ήταν μια λίμνη επειδή το νερό καθόταν απο τις βροχές και έφτανε μέχρι την θάλασσα όπου υπήρχε ένωση. Απόδειξη για αυτό αποτελούν εκτός απο τα Μετέωρα και οι λόφοι στην Θεσσαλία που είναι γεμάτοι αλάτι και όστρακα ακρίβως όπως και στα Μετέωρα.

Καθώς λοιπόν αποστραγγιζόταν η λίμνη,δηλαδή έφθνινε (ἒφθινε), ονομάστηκε Φθία, και τα ομηρικά χρόνια αποτελούσε το βασίλειο του Πηλέως. Αυτό που έμεινε σήμερα απο όλη αυτή την τεράστια θαλάσσια λίμνη είναι το μικρό κομμάτι της λίμνης Κάρλα (τεχνιτή) δίπλα απο το Στεφανοβίκειο αεροδρόμιο. Αυτό έγινε μετά την βύθιση της Αιγηίδος και ο λαός που πήγε προς τα εκεί για να εγκατασταθεί άλλαξε το όνομα απο Φθία σε Θεσσαλία , η περιοχή που πριν ήταν θάλασσα.

Η Φθία όμως έμεινε ζωντανή μέσα απο την πόλη της Φθιώτιδος που και αυτή πλημμύριζε Οι Έλληνες λοιπόν είχαν δημιουργήσει τεχνητές απορροές προς την θάλασσα για να μην κάθεται το νερό απο τις πλημμύρες. Ο Ξέρξης αυτό το ήξερε και όταν ήρθε στην Ελλάδα προσπάθησε να κλείσει αυτές τις απορροές για να βυθίσει τις πόλεις της Θεσσαλίας.

Αυτή η γνώση με τα χρόνια χάθηκε και έτσι οι άνθρωποι εφόσον δεν γνωρίζουν την ιστορίας τους δεν φρόντισαν να κρατήσουν αυτές τις απορροές που στα αρχαία χρόνια ήταν προτεραιότητα. Μήπως τελικά όσο νομίζουμε ότι προοδεύουμε , τελικά γινόμαστε πιο χαζοί παρά σοφοί σε σχέση με παλιότερα;

Τι σημαίνει το α μπε μπα μπλον, του κείθε μπλον;

 

Η όλη στιχομυθία, προήρχετο από παιδικό παιχνίδι που έπαιζαν οι Αθηναίοι Παίδες (και ου μόνον), και ταυτόχρονα εγυμνάζοντο στα μετέπειτα αληθινά πολεμικά παιχνίδια. 

Πράγμα απολύτως φυσικό, αφού πάντοτε ο Αθηναίος Πολίτης ετύγχανε και Οπλίτης! 

Τι έλεγαν λοιπόν οι αντιπαρατιθέμενες παιδικές ομάδες, που τόσον παραφράσθηκε από τους μεταγενέστερους?? 

Ιδού η απόδοση: «Απεμπολών, του κείθεν εμβολών !!!.» (επαλαμβανόμενα με ρυθμό, εναλλάξ από την δείθεν επιτιθέμενη ομάδα) 

Τι σήμαιναν ταύτα; Μα. απλά ελληνικά είναι! « Σε απεμπολώ, σε απωθώ, σε σπρώχνω, πέραν (εκείθεν) εμβολών σε (βλ. έμβολο) με το δόρυ μου, με το ακόντιό μου!!!».

Ο Τρωικός πόλεμος by Hara Natsou

 

Hara Nastou Οι Μυθολόγοι

30 Αυγούστου 2013  · 

 

Πηλείδης Αχιλλέας, ένας αγαπημένος ήρωας από τα παιδικά αναγνώσματα

Έρρωσθε, αγαπητοί Μυθολόγοι

Ο Τρωικός πόλεμος, φίλοι μου, δεν ξέρω για σας, αλλά για μένα ήταν η πιο αγαπημένη αφήγηση των μικράτων μας, αδιακρίτως αγοριών, κοριτσιών, ο αγαπημένος μας μύθος, που μας παράσερνε μέσα στο χείμαρρο της πονηριάς και της εξυπνάδας του Οδυσσέα, αλλά κύρια στον όγκο της άμετρης παλληκαριάς του Αχιλλέα, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος του αντίπαλου, και τη φωνή του μοναχά ν’ άκουγε!
Ό,τι και να έκανε τον συμπαθούσες! Ακόμα κι αν θύμωνε και δεν έπαιρνε μέρος στον πόλεμο, εμείς, τα κορίτσια, πιστές, μόνιμες θαυμάστριες, αναπλάθαμε την ξανθιά ομορφιά του μέσα στα όνειρά μας και υμνούσαμε τη φιλία του για τον Πάτροκλο, αφού η ηλικία μας επένδυε στη φιλία, στην κοινωνική αυτή στάση ιου ανθρώπου, που αποτελεί πάντα ένα χώριο κομμάτι της ζωής, που κτίζεις ανεξάρτητα από την οικογένεια, που, ως συνήθως, την τοποθετείς σε άλλο ρόλο.
Ξέραμε “απ’ έξω κι ανακατωτά” για το γάμο των γονιών του, του θνητού Πηλέα, πατέρα του, με τη Νηρηίδα Θέτιδα, μάνα του, για την επεισοδιακή τέλεσή του, όταν ανάμεσά τους πέφτει εκείνο το περιβόητο μήλο και προκαλεί έτσι τα πρώτα καλλιστεία ομορφιάς, αφού επάνω του είχε γραμμένη φαρδιά- πλατιά την αφιέρωση: “Τη καλλίστη”.
Τόπος διεξαγωγής τους, το βουνό Ίδη, στην Τροία, όπου το βασιλόπουλο Πάρις, γιος του Πρίαμου, βόσκει το κοπάδι του παλατιού και μεταβάλλεται σε κριτή.
Ήταν το μήλο της Έριδας, της θεάς των καυγάδων, το μήλο που έδωσε ο Πάρις στην Αφροδίτη και μετά η κρίση του, που άναψε τον Τρωικό πόλεμο, μαζί με τα κάλλη της Ωραίας Ελένης, που του δόθηκαν ανταλλακτικό δώρο από τη νικήτρια στον πρώτο αυτό “διαβλητό” αγώνα ομορφιάς, από την ωραιοπαθή Αφροδίτη!
Η Θέτιδα, σα μαθαίνει πως όλοι οι Αχαιοί, έτσι τους έλεγαν τότε τους Έλληνες, οργανώνουν εκστρατεία επαναφοράς της Ελένης και άλωσης της Τροίας, τρέχει να προστατεύσει το γιο της, κρύβοντάς τον στη Σκύρο, ανάμεσα στα κορίτσια του βασιλιά Λυκομήδη, να μην τον πάρουν στον πόλεμο, αφού δεν κατάφερε, όσο κι αν τον βούτηξε στα νερά της Στύγας, ποταμού στον Άδη, να τον κάνει αθάνατο. Η φτέρνα του, απ’ όπου τον κρατούσε και δεν βράχηκε ποτέ, ήταν το τρωτό του σημείο!
Αυτό το τρωτό σημείο πόσο μας μάγευε, σαν το ακούγαμε, αλλά και πόσο μας φόβιζε, μη το μάθει κανείς και του αφαιρέσει τη ζωή!! Εκτός αυτού, ήταν και εκείνος ο χρησμός που έλεγε πως αν δε λάβει μέρος ο Αχιλλέας στον πόλεμο, η Τροία θα έμενε αδούλωτη .
Λυπόμασταν και τη Θέτιδα και τον Αχιλλέα και δεν χαρήκαμε, σαν τον ανακάλυψε ο άλλος ήρωάς μας, με τα γνωστά του κόλπα, ο Οδυσσέας, που πολυμήχανο τον ανέβαζαν, πολυμήχανο τον κατέβαζαν!
Όσο κι αν θαυμάζαμε την πονηριά του Οδυσσέα, εμείς απογοητευτήκαμε, όταν με δόλωμα το εγχειρίδιο που έβαλε ανάμεσα στα κοριτσίστικα δώρα για τις κόρες του Λυκομήδη, βρήκε τον Αχιλλέα, κρυμμένο στα φουστάνια με τα οποία τον έντυσε η μάνα του, η οποία έτρεμε για τη ζωή του.
Ποιος μπορεί όμως ν’ αποφύγει τη μοίρα του; αναρωτιόταν η γιαγιά μας, από την οποία και πρωτακούσαμε το μύθο, και η λύπη από τα μάτια της περνούσε πολύ γρήγορα και στα δικά μας.
Έτσι πήγε, μας είπε, και για πολλά χρόνια πολεμούσε, μέχρι που τον εξόργισε ο Αγαμέμνονας, ο αρχηγός της αποστολής αυτής, γιατί του πήρε το δώρο που του ανήκε, μια πανέμορφη κοπέλλα, την Βριδηίδα, αφού το λάφυρο το δικό του, τη Χρυσηίδα, ήταν αναγκασμένος να τη δώσει πίσω.
Ήταν κόρη ιερέα, κόρη παπά, όπως μας τόνιζε, ο οποίος παρακάλεσε να του τη δώσουν πίσω, στο όνομα του Θεού, απειλώντας με την οργή του Απόλλωνα, τον οποίον υπηρετούσε. Στην αρχή ο Αγαμέμνονας έδιωξε κακήν κακώς το γέροντα Χρύση, μα σαν ήρθε η τιμωρία από τον Απόλλωνα και αποδεκατίζονταν από το λοιμό οι στρατιώτες, είδε κι απόειδε και την απέδωσε τη Χρυσηίδα, αλλά την αναπλήρωσε με τη Βρισηίδα!
Αρχηγός ήταν, ό,τι ήθελε έκανε!! Αυτός υπάκουσε στο θεό, και ο Αχιλλέας έπρεπε να σκύψει στο δικό του αξίωμα!
Τότε, μας έλεγε η γιαγιά μου, ήταν που θύμωσε για τα καλά, και δεν πήγαινε να πολεμήσει. Όλοι τον παρακαλούσαν, μέχρι και ο Αγαμέμνονας, τίποτα! Δώρα πολλά και πολύτιμα του έστελναν, ανένδοτος αυτός!
Πάνω απ’ όλα, το υπογράμμιζε κάθε φορά αυτό, η τιμή του, η προσβολή στο πρόσωπό του! Αυτά τα έμαθε, μας έλεγε, από το δάσκαλό του, τον κένταυρο Χείρωνα, πάνω στο Πήλιο. Και εμείς παίρναμε πάντα το μέρος του Αχιλλέα, θυμωμένοι εξίσου, μέχρι να του περάσει! Ακόμα και ο φίλος του ο Πάτροκλος τον παρακάλεσε, αλλά εκείνος βούλιαζε μέσα στο θυμό του.
Με τον Αχιλλέα μακριά από τις μάχες, οι Ελληνες έχαναν, μέχρι τα πλοία τους έφθασαν οι Τρώες! Αγωνία εμείς τότε!!!
“Θα μπει στη μάχη;” ρωτούσαμε.
Ούτε τότε μπήκε, λίγο μόνο παραμέρισε το θυμό του, αφήνοντας τον Πάτροκλο να φορέσει τη δική του πανοπλία, να πάρει τα όπλα του και να ορμήσει στον εχθρό ως αρχηγός των Μυρμιδόνων. Η αγωνία μεγάλωνε, καθώς ο Πάτροκλος ολοένα και κέρδιζε, αφού πίστευαν οι Τρώες πως ήταν ο Αχιλλέας, τους ξεγέλασε ο οπλισμός του, μέχρι που το κατάλαβε ο Έκτορας και τον σκότωσε, παίρνοντας ακόμα και την πολεμική του στολή, δηλαδή τα όπλα του Αχιλλέα.
Θρήνησε στη θάλασσα δίπλα ο Αχιλλέας για το χαμό του αγαπημένου του φίλου, σπάραξε η καρδιά της Νηρηίδας Θέτιδας από το θρήνο του γιου της, βγήκε από το βυθό, σα νεράιδα της θάλασσας που ήταν, με τη συνοδεία των αδελφάδων της, των άλλων 49 Νηρηίδων, αλλά στάθηκε αδύνατο να τον παρηγορήσει.
Της ζήτησε καινούρια όπλα, να μπει στη μάχη, να εκδικηθεί το φόνο του φίλου του και αυτή τρόμαξε, γιατί ήξερε και για τον άλλο χρησμό, ότι ο γιος της ήταν ολιγόχρονος και ότι αν εκδικηθεί, θ’ ακολουθήσει και ο δικός του θάνατος.
Του το είπε, τον ικέτευσε να μην αντιμετωπίσει τον Έκτορα, αλλά αυτός αποφάσισε να τιμήσει το φίλο του, αψηφώντας τη ζωή του.
Τι συναισθήματα μας προκάλεσε αυτή η απόφαση! Θαυμασμό για τη αψηφισιά, λύπη για αυτό που θα συνέβαινε, αλλά και μια μικρή ελπίδα, σα παιδιά, την είχαμε, μήπως αυτή τη φορά ο χρησμός δε βγει αληθινός και ζήσει μετά το χρέος.
“ Η μοίρα είναι ακόμα και πάνω από τους θεούς”, ακούγαμε τη γιαγιά μας να διηγείται και η λύπη ξανάπαιρνε τη θέση της στα πρόσωπά μας, εξορίζοντας τη μικρούλα ελπίδα που δειλά φύτρωνε μέσα μας.
Η Θέτιδα περίλυπη, ξέροντας τη δύναμη της μοίρας, ξεκινά για το εργαστήρι του Ήφαιστου, του σιδηρουργού Θεού, να παραγγείλει τα νέα όπλα, συνεχίζει τη διήγηση η γιαγιά. Αυτός κατασκευάζει την ωραιότερη ασπίδα πολέμου, ανάγλυφα ζωγραφισμένη σ’όλους τους κύκλους της! Περιλαμβάνει τη γη, τη θάλασσα, ωκεανό ολόκληρο, ολόκληρες πόλεις, αγρούς, χοροστάσια, ό,τι συμβαίνει στον κόσμο, στον άνθρωπο, καλό πιο πολύ, μα και κακό. Μια πανέμορφη ασπίδα, που ενθυλακώνει τη ζωή, φτιάχνεται για να δώσει το θάνατο….
Έτσι καταλαβαίναμε τότε και αυτό ήταν.
Ο αγαπημένος μας ήρωας εκδικείται το θάνατο του φίλου του, παίρνει το αίμα του πίσω, αλλά ο ετοιμοθάνατος Έκτορας του πετά κατάμουτρα ότι πλησιάζει και το δικό του τέλος.
Αυτά και άλλα διηγήθηκε η γιαγιά μας για το μεγάλο Αχιλλέα, αυτό τον ήρωα που κατάκτησε τις παιδικές μας καρδιές, ανεξαρτήτως φύλου είπαμε. Αγόρια, κορίτσια τον είχαμε ανακηρύξει θεό της αντρείας, μα και της ομορφιάς!
Αυτά μάθαμε από εκείνη, αυτά μας διηγήθηκε.
Δεν γνώριζε όμως πως ο Αχιλλέας, όσο ζούσε κρυμμένος στη Σκύρο, ακόμα και με φουστάνια όμορφος ήταν, ξελόγιασε τη Δηιδάμεια, μια από τις θυγατέρες του Λυκομήδη κι έτσι γεννήθηκε ο γιος τους, ο Νεοπτόλεμος. Αγνοούσε και για την αριστεία των ομηρικών ηρώων, που ολοκληρώνονταν με τη σκύλευση, δηλαδή την αφαίρεση των όπλων από τον αντίπαλο που αφήνει την τελευταία του πνοή, ένα είδος ατίμωσης, μείωσης για τον νεκρό. Το χειρότερο όμως ήταν να πάρουν και το σώμα του και να το διαπομπεύσουν.
Ο Πάτροκλος αριστεύει , σκυλεύοντας τον Σαρπηδόνα, γιο του Δία, αλλά στο αποκορύφωμα της αριστείας του, έρχεται επίκουρος του Έκτορα ο Απόλλωνας, να τον αφοπλίσει, να τον στοχεύσει χαρίζοντάς έτσι δόλια τη νίκη στους Τρώες… Τότε άκουσε κι ο Έκτορας από τα χείλη του πεσμένου Πάτροκλου, όταν κόμπασε για το κατόρθωμά του, να προεξαγγέλλεται και ο δικός του θάνατος.
Άλλωστε δεν έπρεπε να καυχιέται, τη νίκη τού την έδωσε ο Απόλλωνας, ας μη βοηθούσε ο θεός, και ο Πάτροκλος θα ήταν ο νικητής! Αυτό υπήρχε μόνιμα στο παιδικό μας άκουσμα και μας παρηγορούσε, αφού ο επιστήθιος φίλος του Αχιλλέα ήταν, για μας, σχεδόν το ίδιο ανδρείος.
Η μοίρα Πατρόλου-‘Εκτορα- Αχιλλέα έναι συνεχόμενοι κρίκοι στην ίδια αλυσίδα! Αυτό το μάθαμε αργότερα στο σχολείο, όπως και όλες τις λεπτομέρειες για το πώς ο Ήφαιστος κατασκεύασε την ασπίδα του Αχιλλέα, από τη ραψωδία Σ της Ιλιάδας του Ομήρου.
Στις λαϊκές αφηγήσεις της γιαγιάς, παιδιά εμείς, φανταστήκαμε τη μορφή του ήρωά μας, σε βιβλία παραμυθιών όμως και μετά στα εικονογραφημένα κλασικά της εποχής είδαμε για πρώτη φορά το πρόσωπό του Αχιλλέα και το αγαπήσαμε μ’ ένα τρόπο μεροληπτικό, όπως ταιριάζει όμως σ’ ένα ήρωα θρύλο της μυθολογίας μας!
Σ’ ένα ήρωα, που αφήνει, χωρίς να ντρέπεται, τα δάκρυά του να κυλήσουν και την ψυχή του να ουρλιάξει, όταν χάνει το φίλο του.
Κι εδώ ακριβώς, τελειώνοντας αυτή την αναδρομή στο παιδικό παρελθόν, θα προσθέσω το θρήνο για τον Πάτροκλο από τα αθάνατα άλογα του Αχιλλέα. Βαλίος και Ξάνθος τα ονόματά τους, δώρο του Ποσειδώνα ή του Δία, των θεών τέλος πάντων, στο γάμο των γονιών του.

Η έμπνευση είναι του Αλεξανδρινού ποιητή μας:

Κ.Π. Καβάφης: Τα άλογα του Αχιλλέως

Τον Πάτροκλο σαν είδαν σκοτωμένο,
που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος,
άρχισαν τ’ άλογα να κλαίνε του Αχιλλέως’
η φύσις των η αθάνατη αγανακτούσε
για του θανάτου αυτό το έργον που θωρούσε.
Τίναζαν τα κεφάλια των και τες μακριές χαίτες κουνούσαν,
τη γη χτυπούσαν με τα πόδια, και θρηνούσαν
τον Πάτροκλο που ενοιώθανε άψυχο -αφανισμένο-
μια σάρκα τώρα ποταπή-το πνεύμα του χαμένο-
ανυπεράσπιστο-χωρίς πνοή-
εις το μεγάλο Τίποτε επιστραμμένο απ’ την ζωή.

Τα δάκρυα είδε ο Ζευς των αθανάτων
αλόγων και λυπήθη. “Στου Πηλέως τον γάμο”
είπε “δεν έπρεπ’ έτσι άσκεπτα να κάμω’
καλλίτερα να μην σας δίναμε, άλογά μου
δυστυχισμένα! Τι γυρεύατ’ εκεί χάμου
στην άθλια ανθρωπότητα πούναι το παίγνιον της μοίρας.
Σεις που ουδέ ο θάνατος φυλάγει, ουδέ το γήρας
πρόσκαιρες συμφορές σας τυραννούν. Στα βάσανά των
σας έμπλεξαν οι άνθρωποι.” Όμως τα δάκρυά των
για του θανάτου την παντοτινή
την συμφοράν εχύνανε τα δυο τα ζώα τα ευγενή.

Την επόμενη φορά, αγαπητοί φίλοι, θα προσεγγίσουμε πώς προετοιμάστηκε, βήμα-βήμα ο μοιραίος θάνατος του Αχιλλέα.

Χαίροισθε, φίλοι Μυθολόγοι! 

Δείτε λιγότερα

Η Δημητριάδα της Πελοποννήσου και οι νομισματικές μαρτυρίες από την περίοδο της ίδρυσής της. Αρχαιογνωσία, Τόμος 16, τεύχη 1-3 (2010-2012). Αθήνα 2012.

για περισσότερα πατήστε εδώ

ΑΦΡΙΣΜΕΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ – FOAMING SEA

Metropolitan Museum Athens

19 Μαΐου 2016  · 

 

ΑΦΡΙΣΜΕΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Ένα εξαιρετικά σπάνιο «τηγανόσχημο» σκεύος, ίσως το μοναδικό από γκριζοπράσινο χλωριτικό σχιστόλιθο (αντί πηλού), επαναπατρίστηκε πρόσφατα από την Γερμανία. Μία παράσταση αφρισμένης θάλασσας με τέλεια στυλιζαρισμένα κύματα είναι όλη κι όλη η πληροφορία που μας μεταφέρει. Δυστυχώς η λαθρανασκαφή εξαφάνισε τα τεκμήρια της κατασκευής και της ζωής του, αλλά χάρη στην συγγένεια της τεχνοτροπίας του με μία πυξίδα από την Νάξο, ίσως αυτό το νησί να υποθέσουμε πως ήταν η πατρίδα του.
Νάξος (, Πρωτοκυκλαδική Ι και ΙΙ περίοδοι, 3200-2300 π.Χ.
Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Προϊστορική Συλλογή

FOAMING SEA
An exceptionally rare «frying-pan» vessel, possibly the only one of chlorite schist (instead of clay) was repatriated recently from Germany. A representation of foaming sea, with perfectly stylized waves, is all the information it brings down to us. Unfortunately, the illegal excavation destroyed any evidence of its construction and its life, but thanks to a stylistic resemblance with a pyxis from Naxos, we may presume that island as its homeland.
Naxos (?), Early Cycladic I and II Periods, 3200 – 2300 BC.
Athens, National Archaeological Museum, Prehistoric Collection 

Το χτίσιμο της Αγιά Σοφιάς – Θρύλος Από τη Θράκη

Ο χρήστης Οι Μυθολόγοι είναι με το χρήστη Elias Liakardos.

30 Απριλίου 2013  · 

Ολυμπία Χατζησάρου

Καλό απόγευμα Μεγάλης Τρίτης φίλες και φίλοι Mythologists!

Το χτίσιμο της Αγιά Σοφιάς – Θρύλος Από τη Θράκη

Ένας θρύλος από τη Θράκη, μας πληροφορεί για το πως χτίσθηκε η Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό μετά το 530 π.Χ.

Αυτή λοιπόν, η σχετική παράδοση από τη Θράκη μας περιγράφει και μας εξηγεί ότι το σχέδιο, για να κτισθεί η Αγιά Σοφιά, έγινε γνωστό με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο από αυτόν που μάθαμε από την ιστορία.

Αξίζει να προσέξουμε ιδιαίτερα την παράδοση, γιατί δεν είναι γνωστή από άλλους τόπους παρά σχεδόν μόνο από τη Θράκη.

Τη διηγιόντουσαν στη Βιζύη της Θράκης κατά τον περασμένο αιώνα, και εκεί, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την έμαθε μικρό παιδί ο ποιητής Γεώργιος Βιζυηνός.

Και σώζοντάς την από την λησμονιά και τον βέβαιο αφανισμό την περίγραψε έμμετρα το 1884 μέσα στην ποιητική συλλογή του «Ατθίδες αύραι».

Το χτίσιμο της Αγιά Σοφιάς

«Ήταν ο καιρός που ο βασιλιάς στην Πόλη είχε αποφασίσει

να χτίσει την Αγιά Σοφιά. Είχε καλέσει τον πρωτομάστορα,

και ο τελευταίος είχε κάμει ένα, και ύστερα άλλο, και ύστερα άλλα σχέδια, πως να χτιστή η μεγάλη εκκλησιά. Κανένα όμως δεν ευχαριστούσε το βασιλιά.

Ήθελε κάτι άλλο, πολύ πιο σπουδαίο.

Και ο πρωτομάστορας όλο και σκεφτόταν τι νέο σχέδιο να φτιάσει.

Μια Κυριακή, την ώρα που τελείωνε η λειτουργία, ζύγωσε πρώτος

ο βασιλιάς να πάρει το αντίδωρο, εκείνο όμως του ξεφεύγει από το χέρι και πέφτει χάμω. Μια στιγμή αργότερα παρουσιάζεται μία μέλισσα που φτεροκοπούσε προς το ανοιχτό παράθυρο, κρατώντας το πεσμένο αντίδωρο του βασιλιά.

Βγάνει αμέσως διαταγή ο βασιλιάς, όσοι έχουνε μελίσσια να τα ανοίξουνε και να ψάξουν, για να βρεθεί. Ψάχνει και ο πρωτομάστορας στα δικά του τα μελίσσια και τι βλέπει;

Είχανε κάτσει οι μέλισσες μέρες πριν, και είχανε φτιάξει με το κερί

μέσα στην κυψέλη μιαν εκκλησιά πανέμορφη και σκαλιστή και μεγαλόπρεπη, που δεν είχε την όμοια της σε ολόκληρη την Οικουμένη. Όλες οι λεπτομέρειες είχανε γίνει στην εντέλεια, μέσα κι έξω στην εκκλησία.

Η πόρτα της ανοιχτή, ο τρούλος έτοιμος, οι κολώνες στη

θέση τους, ως και η Άγια Τράπεζα τελειωμένη. Την είχαν αποτελειώσει σε όλα της την εκκλησιά, και απάνω στην Άγια Τράπεζα της είχε φέρει εκείνη η μέλισσα και είχε αποθέσει το αντίδωρο του βασιλιά.

Είδε την εκκλησιά ο πρωτομάστορας και θάμαξε με το τέλειο σχέδιό της. Την είδε κατόπι και ο βασιλιάς και έγινε όλος χαρά.

Το σχέδιο, που είχανε φτιάξει οι μέλισσες, έγινε το σχέδιο που χτίστηκε η Αγιά Σοφιά!!!».

Ένας από τους καλύτερους και ελκυστικότερους χάρτες του αρχαίου ελληνικού κόσμου των Homann Heirs.

by  https://commons.wikimedia.org/wiki/File:1741_Homann_Heirs_Map_of_Ancient_Greece_%5E_the_Eastern_Mediterranean_-_Geographicus_-_Graecia-homannheirs-1741.jpg

Αυτός είναι ένας από τους καλύτερους και ελκυστικότερους χάρτες του αρχαίου ελληνικού κόσμου των Homann Heirs. Ο χάρτης επικεντρώνεται στην Ελλάδα αλλά περιλαμβάνει ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική. Περιλαμβάνει επίσης τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι την Κριμαία και τη θάλασσα του Αζόφ. Εκτείνεται βόρεια μέχρι τη Σαρματία και την Παννονία. Περιλαμβάνει την Ιταλία, τη Σικελία, την Κορσική και τη Σαρδηνία. Το επάνω αριστερό τεταρτημόριο διαθέτει ένα διακοσμητικό χαρτούλι τίτλου διακοσμημένο με τα ορθά και τα όπλα 12 αρχαίων ελληνικών νομισμάτων με επεξηγηματικές αριθμημένες αναφορές έξω από το επάνω περίγραμμα του χάρτη. Δείξτε τις σημαντικές ελληνικές επαρχίες και αποικίες στη Μεσόγειο, ειδικά στη σύγχρονη Τουρκία και στην ιταλική χερσόνησο. Περιλαμβάνει ναυτικές στρατιωτικές και εμπορικές διαδρομές. Αυτός ο χάρτης σχεδιάστηκε από τον Joanes Christoph Harenberg για να συμπεριληφθεί το 1752 Homann Heirs Maior Atlas Scholasticus ex Triginta Sex Generalibus et Specialibus…. 

Μέγιστο άνοιγμα χάρτη

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/32/1741_Homann_Heirs_Map_of_Ancient_Greece_%5E_the_Eastern_Mediterranean_-_Geographicus_-_Graecia-homannheirs-1741.jpg?fbclid=IwAR14YDO9c_bL0H220CeSnroKPZJ8mSzR6_jeDDllGlhvXsgM12dqYlEh-30

 

Μηλινόη ή Μελινόη, η άγνωστη κόρη της Περσεφόνης

Οι Μυθολόγοι

1 Μαΐου 2013  · 

® Geras Georg (Γ.Μ.Γ.):

Μηλινόη ή Μελινόη, η άγνωστη κόρη της Περσεφόνης

Φίλες και φίλοι μυθολόγοι, καλησπέρα! Απόψε θα αναφερθώ σε ένα άγνωστο μυθολογικό πρόσωπο, τη Μηλινόη, και ευκαιρίας δοθείσης θα εγκαινιάσω μια σειρά αναρτήσεων με σκοπό την παρουσίαση των Ορφικών Ύμνων.

Μηλινόης / To Melinoe

Ορφικός ύμνος 71

(θυμίαμα: αρώματα)

Αρχαίο κείμενο:

Μηλινόην καλέω, νύμφην χθονίαν, κροκόπεπλον, ἣν παρὰ Κωκυτοῦ προχοαῖς ἐλοχεύσατο σεμνὴ Φερσεφόνη λέκτροις ἱεροῖς Ζηνὸς Κρονίοιο, ἧι ψευσθεὶς Πλούτων᾽ ἐμίγη δολίαις ἀπάταισι, θυμῶι Φερσεφόνης δὲ δισώματον ἔσπασε χροιήν, ἣ θνητοὺς μαίνει φαντάσμασιν ἠερίοισιν, ἀλλοκότοις ἰδέαις μορφῆς τύπον † ἐκπροφαίνουσα, ἄλλοτε μὲν προφανής, ποτὲ δὲ σκοτόεσσα, νυχαυγής, ἀνταίαις ἐφόδοισι κατὰ ζοφοειδέα νύκτα. ἀλλά, θεά, λίτομαί σε, καταχθονίων βασίλεια, ψυχῆς ἐκπέμπειν οἶστρον ἐπὶ τέρματα γαίης, εὐμενὲς εὐίερον μύσταις φαίνουσα πρόσωπον.

Νεοελληνική απόδοση:

Τη Μηλινόην καλώ, τη χθόνια νύμφη, με τον κίτρινο πέπλο, την οποία γέννησε η σεμνή Περσεφόνη δίπλα στις εκβολές του Κωκυτού πάνω στα ιερά κρεβάτια του Δία, του γιου του Κρόνου• με αυτή έσμιξε, αφού εξαπάτησε τον Πλούτωνα με δόλιους απατηλούς τρόπους, και διέσπασε με θυμό το διπλό σώμα της Περσεφόνης, η οποία καθιστά μανιακούς τους θνητούς με αέρινα φαντάσματα, αφού δείχνει τον τύπο του προσώπου της με παράξενες μορφές, άλλοτε εμφανής (φανερή), άλλοτε σκοτεινή, λαμπερή κατά τη νύχτα, με εχθρικές επιθέσεις κατά τη σκοτεινή νύχτα. Αλλά σε παρακαλώ, θεά, βασίλισσα των καταχθόνιων, να διώχνεις τη μανία της ψυχής στα πέρατα της γης, εμφανίζοντας στους μύστες ευνοϊκό ιερό πρόσωπο.

Αγγλική μετάφραση (translated by Th. Taylor):

I call, Melinoe, saffron-veiled, terrene, who from Phersephone dread venerable queen, mixt with Zeus Kronion, arose, near where Kokytos’ mournful river flows; when, under Plouton’s [Haides’] semblance, Zeus divine deceived with guileful arts dark Phersephone. Hence, partly black thy limbs and partly white, from Plouton dark, from Zeus ethereal bright. Thy coloured members, men by night inspire when seen in spectred forms, with terrors dire; now darkly visible, involved in night, perspicuous now they meet the fearful sight. Khthonion queen, expel wherever found the soul’s mad fears to earth’s remotest bound; with holy aspect on our incense shine, and bless thy mystics, and the rites divine.

Η Μηλινόη ή Μελινόη ήταν κόρη της Περσεφόνης και του Δία Καταχθόνιου, όταν εκείνος παίρνοντας τη μορφή του Πλούτωνα ενώθηκε με την κόρη που έκανε με την αδερφή του, τη Δήμητρα. Η Μηλινόη ήταν αδερφή του Ζαγρέα, του πρώτου Διονύσου. Γεννήθηκε στις όχθες του Κωκυτού (που σημαίνει θρήνος), ενός από τους τέσσερις ποταμούς του Κάτω Κόσμου.

Το όνομα της Μηλινόης κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από το επίθετο «μήλινος», παραπέμποντας στο χρώμα του κίτρινου μήλου (ή κυδωνιού), χρώμα του θανάτου ή της ασθένειας. Επίσης, άλλη ετυμολογική προσέγγιση θέλει το όνομα να παράγεται από το «μέλας» (μαύρος), χωρίς βέβαια να είναι ασφαλής.

Πολλοί συγχέουν τη Μηλινόη με την ίδια την Περσεφόνη, τη βασίλισσα του Άδη, αλλά και με τη θεά Εκάτη, πιστεύοντας ότι το όνομα Μηλινόη ήταν ένα επίθετο της Εκάτης, της θεάς προστάτιδας της μαγείας (σύμφωνα με κάποια εκδοχή, η Μήδεια ήταν κόρη της Εκάτης), η οποία συνδέεται και με το μύθο της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα και της αναζήτησής της από τη Δήμητρα. Πράγματι, η Εκάτη άκουσε τις κραυγές της Περσεφόνης, όταν ο βασιλιάς του Κάτω Κόσμου την έκλεψε με το άρμα του και ήταν εκείνη που συνόδεψε τη Δήμητρα στα ανάκτορα του Ήλιου για να μάθει τι συνέβη. Μετά την αποκάλυψη της αλήθειας και τη διευθέτηση του θέματος της Περσεφόνης, η τρίμορφη θεά (Εκάτη) γίνεται αχώριστη σύντροφος της Κόρης και σημαντική χθόνια θεότητα, η οποία συνδέεται και με τη σελήνη και την προστάτιδά της, Αρτέμιδα, την εγγονή της Τιτανίδας Φοίβης και ανηψιά της Εκάτης (που ήταν κόρη της αδερφής της Λητώς, Αστερίας). Έτσι, η Μηλινόη θεωρείται και θεά του φεγγαριού.

Η Μηλινόη λοιπόν αποτελεί σημαντική θεότητα της Ορφικής θρησκείας (Ορφισμού) και είναι βασική χθονία νύμφη, που προκαλεί τους νυχτερινούς εφιάλτες και την τρέλα. Πιστευόταν ότι ήταν μισή λευκή και μισή μαύρη, αντιπροσωπεύοντας τη δυαδικότητα του Επουρανίου Δία και του Καταχθόνιου Άδη-Πλούτωνα, καθώς και της καταχθόνιας και σεληνιακής της ιδιότητας. Στον ορφικό ύμνο περιγράφεται ως «κροκόπεπλος» (με κίτρινο πέπλο), επίθετο όμως που έδιναν οι αρχαίοι ποιητές στις θεές της σελήνης. Στους ύμνους δύο θεές έφεραν αυτό το επίθετο: η Μηλινόη και η Εκάτη, δείχνοντας έτσι και την άρρηκτη σύνδεσή τους.

Καλή υπόλοιπη Μεγαλοβδομάδα σε όλες και όλους!

Γ.Μ.Γ.

Εικόνα: Σχέδιο από χάλκινο δισκίο που βρέθηκε στην Πέργαμο. Απεικονίζει τρεις στεφθείσες θεές με τα ονόματα ΔΙΩΝΗ, ΦΟΙΒΙΗ και ΝΥΧΙΗ. Η καθεμιά περιβάλλεται από πυκνογραμμένες επιγραφές, κυρίως αμετάφραστες συλλαβές για ξόρκι (μαγικές επικλήσεις). Η επιγραφή γύρω από τη Φοίβη επικαλείται την Περσεφόνη, τη Μηλινόη και τη Λευκοφρύνη (επίθετο της Αρτέμιδας). Η επιγραφή χρονολογείται στο πρώτο μισό του 3ου μ.Χ. αιώνα.

ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ της 2/ ΦΕΚ Δ’ 138 Οικισμοί προ του 1923 εκτός σχεδίου. Οριοθέτηση – όροι δόμησης.

ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ της 2/13-3-81

ΦΕΚ Δ’ 138

Οικισμοί προ του 1923 εκτός σχεδίου. Οριοθέτηση – όροι δόμησης.

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩhttps://docplayer.gr/29749221-Proedriko-diatagma-tis-2-fek-d-138-oikismoi-pro-toy-1923-ektos-shedioy-oriothetisi-oroi-domisis.html

ΔΗΜΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΥ : ΟΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΠΡΟ ΤΟΥ 1923 ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΔΙΟΝΥΣΟΥ

Το ΦΕΚ του 1908, με το οποίο επικυρώθηκαν τα αποτελέσματα της γενικής απογραφής πληθυσμού της 27 Οκτωβρίου 1907.

Το φύλλο Νο 28 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (τεύχος Α’) της 8-2-1908, όπου η Αμυγδαλέζα μνημονεύεται ως Μαγδαλέζα, έχει ως εξής:

Share this:

• Facebook
• Twitter
• LinkedIn

Ο φοιτητής της Οξφόρδης χρησιμοποιεί μια συνηθισμένη κάμερα για να απαθανατίσει άτομο σε φωτογραφία που κέρδισε βραβείο – Oxford student uses ordinary camera to capture atom in prize-winning photograph

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΑΡΔΗΚΑΣ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ

1 Μαρτίου 2019  

ΑΣΦΟΔΕΛΟΣ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ

1 Μαρτίου 2019  

ΑΠΟΓΡΑΦΗ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1907 (ΦΕΚ ΤΕΥΧΟΣ Α ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 28 8-2-1908) ΟΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΠΡΟ ΤΟΥ 1923 ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΔΙΟΝΥΣΟΥ

Το ΦΕΚ του 1908, με το οποίο επικυρώθηκαν τα αποτελέσματα της γενικής απογραφής πληθυσμού της 27 Οκτωβρίου 1907.

Το φύλλο Νο 28 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (τεύχος Α’) της 8-2-1908, όπου η Αμυγδαλέζα μνημονεύεται ως Μαγδαλέζα, έχει ως εξής:

Μια πολύ χρήσιμη διάλεξη για τη δομή του Milky Way Γαλαξία μας: A nice lecture on the structure of our Milky Way Galaxy

Μια πολύ χρήσιμη διάλεξη για τη δομή του Milky Way Γαλαξία μας:

A nice lecture on the structure of our Milky Way Galaxy

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΣΟΦΗ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ

Metropolitan Museum Athens

17 Δεκεμβρίου 2012  · 

 

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΣΟΦΗ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ
Αυτοί που θέλησαν να στεφανώσουν τον αποδέκτη του βαρύτιμου χρυσού στεφανιού με φύλλα δρυός, προφανώς ενδιαφέρθηκαν και γιά τις συνετές του αποφάσεις. Πώς αλλοιώς να εξηγήσει κανείς τον κεντρικό ρόδακα με την μορφή της κουκουβάγιας?
2ος αι. π.Χ. (λεπτομέρεια)
Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη

 

ΠΗΓΗ  Metropolitan Museum Athens
https://www.facebook.com/MetropolitanMuseumAthens/photos/a.375336935891260/379845572107063/

ΚΥΑΝΟ ΒΑΘΟΣ – BLUE GROUND Τουλίπες και πολυπέταλα άνθη σε κυανό βάθος. Ιζνίκ, περ. 1560 μ.Χ.

Metropolitan Museum Athens

14 Φεβρουαρίου 2013  · 

 

ΚΥΑΝΟ ΒΑΘΟΣ
Τουλίπες και πολυπέταλα άνθη σε κυανό βάθος.
Ιζνίκ, περ. 1560 μ.Χ.
Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη Ισλαμικής Τέχνης

 

BLUE GROUND
Tulips and multi-petalled flowers on blue ground
Iznik, ca 1560 AD
Athens, Benaki Museum of Islamic Art

 

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/MetropolitanMuseumAthens/photos/a.375336935891260/410148075743479/

 

NASA-NOAA’s Suomi NPP satellite captured the power outages resulting from the massive 7.8 earthquake that struck southern Turkey and Syria. Look at all these cities plunged into darkness along the East Anatolian Fault Zone.

https://twitter.com/WxNB_/status/1624121079198261248?s=20&t=IwS1Nw7A0ObwoXcBmMFc5A

Καθαρά ορατή ρήξη ρήγματος από το #Turkey #earthquake #deprem κοντά στο #Nurdagi Θα πρέπει να είναι περίπου 3-4 μέτρα οριζόντιας μετατόπισης εικόνα από το google-earth και το maxar

Andreas Schäfer

 

@DrAndreasS

 

 

clearly visible fault rupture from the #Turkey #earthquake #deprem near #Nurdagi Should be about 3-4m of horizontal displacement image from google-earth and maxar

 

Καθαρά ορατή ρήξη ρήγματος από το #Turkey #earthquake #deprem κοντά στο #Nurdagi Θα πρέπει να είναι περίπου 3-4 μέτρα οριζόντιας μετατόπισης εικόνα από το google-earth και το maxar

 

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

 

https://twitter.com/i/status/1623626320520380416

https://twitter.com/DrAndreasS/status/1623626320520380416

Οι πρόσφατα διαθέσιμες δορυφορικές εικόνες Maxar δείχνουν ρήξη επιφάνειας μήκους πολλών εκατοντάδων μέτρων με οριζόντιες μετατοπίσεις έως και 4 μέτρα κοντά στο Nurdağı, επαρχία Gaziantep, Τουρκία.

        Nahel Belgherze

 

@WxNB_

 

 

Newly available Maxar satellite imagery shows several hundred meters long surface rupture with horizontal displacements up to 4m near Nurdağı, Gaziantep province, Turkey.

Μεταφράστηκε από τη γλώσσα: Αγγλικά από

Οι πρόσφατα διαθέσιμες δορυφορικές εικόνες Maxar δείχνουν ρήξη επιφάνειας μήκους πολλών εκατοντάδων μέτρων με οριζόντιες μετατοπίσεις έως και 4 μέτρα κοντά στο Nurdağı, επαρχία Gaziantep, Τουρκία.

 

 

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

https://twitter.com/i/status/1623790360949293057

https://twitter.com/WxNB_/status/1623790360949293057?t=ffFAwHIn7RmHsuls_p7qHA&s=19&fbclid=IwAR1CtELJJnMO8EbzWe7USdqD93F35EjDQA4YeCzLyoOXoADoXZAgLLLyP4Y

Ιστορική εξέλιξη του οικισμού Αμυγδαλέζα του προϋφιστάμενου του 1923.

Πρώτος διευρυμένος δήμος Μαραθώνος.

Ο Δήμος Μαραθώνος συστάθηκε για πρώτη φορά το 1835 και απετέλεσε έναν από τους επτά τότε δήμους της Επαρχίας Αττικής. Καταλάμβανε μεγάλο τμήμα της Ανατολικής Αττικής και συνόρευε με τους δήμους Περαία στα βόρεια,  Αραφήνος στα νότια, Αχαρνών και Αμαρυσσίας στα δυτικά, ενώ βρεχόταν ανατολικά από τον Νότιο Ευβοϊκό κόλπο. Ο δήμος είχε έδρα τον Μαραθώνα και μέσα στα όριά του συμπεριλαμβάνονταν οι οικισμοί Γραμματικό,Βαρνάβας, Κιούρκα (Αφίδνες), Σπατατζίκι (Πευκόφυτο), Ραπεντόσα (Ανατολή),  Ξυλοκέριζα,  Σταμάτα, Βελλιαντζίκι (Μικροχώρι),Αμυγδαλέζα,                        Μάζι (Πολυδένδρι),Γεροσακούλι,  Μπρέξιζα και Σπάτα.                                         Ο δήμος παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητος μέχρι το 1912, οπότε με την τότε διοικητική διαίρεση καταργήθηκαν οι διευρυμένοι δήμοι και αντικαταστάθηκαν από μικρότερες κοινότητες. Στην περιοχή του πρώην Δήμου Μαραθώνα συγκροτήθηκαν οι κοινότητες Αφιδνών, Γραμματικού, Βαρνάβα, Καπανδριτίου και Μαραθώνα.

Κοινότητα Μαραθώνος.

Η κοινότητα Μαραθώνα που αποτέλεσε το αμεσότερο διάδοχο σχήμα του πρώην δήμου αφού συμπεριλάμβανε την παλαιότερη έδρα περιλάμβανε επίσης τους οικισμούς Σταμάτα, Διόνυσος, Καλέντζι, Αμυγδαλέζα, Μπέης, Ραπεντόσα,  Ξυλοκέριζα, Πλεξίδα και Βρανάς. Η κοινότητα συρρικνώθηκε το 1926 με την απόσπαση της κοινότητας Νέας Μάκρης και στη συνέχεια το 1929 με την απόσπαση της κοινότητας Σταμάτας. 

ΠΗΓΗ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Metropolitan Museum Athens.ΣΑΡΑΠΙΣ Ή ΣΕΡΑΠΙΣ

Metropolitan Museum Athens

8 Φεβρουαρίου 2013  · 

ΣΑΡΑΠΙΣ

Σάραπις ή Σέραπις, ο θεός που εμπνεύσθηκε ο Πτολεμαίος Α’ (3ος αι. π.Χ.) γιά να συνενώσει τους Έλληνες και τους Αιγυπτίους του βασιλείου του, απέκτησε πρωτόγνωρη δημοφιλία εντός και εκτός Αιγύπτου και συχνά αντικατέστησε τον Όσιρι. Επέζησε μέχρι τον 4ο αι. μ.Χ., οπότε και καταστράφηκε το Σεράπειον της Αλεξάνδρειας από τον χριστιανικό όχλο της πόλης.

Χρυσό ψέλιο με προτομή Σαράπιδος.

Αίγυπτος, Ρωμαϊκή Περίοδος, 30 π.Χ. – 395 μ.Χ.

Δωρεά Ιωάννου Δημητρίου

Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Αιγυπτιακή Συλλογή

SARAPIS

Sarapis or Serapis, the god devised by Ptolemy I (3rd C. BC)to unite the Greeks and the Egyptians of his kingdom, came to have a huge following in- and outside Egypt, often replacing Osiris. His cult survived well into the 4th C. AD, when the Serapeion of Alexandria was destroyed by the Christian mob of the city.

Gold bracelet with bust of Sarapis.

Egypt, Roman Period, 30 BC – 395 AD

Gift of Ioannis Demetriou

Athens, National Archaeological Museum, Egyptian Collection

Metropolitan Museum Athens.ΜΑΣΤΡΑΠΑΣ ΙΖΝΙΚ.

Metropolitan Museum Athens

7 Φεβρουαρίου 2013  · 

ΜΑΣΤΡΑΠΑΣ

Ιζνίκ, τέλη 16ου αι. μ.Χ.

Δωρεά Εμμανουήλ Μπενάκη

Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη Ισλαμικής Τέχνης

TANKARD

Iznik, late 16th C. AD

Gift of Emmanuel Benakis

Athens, Benaki Museum of Islamic Art

 

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ